دو نوع نگرش به ادب و عرفان و احادیث شریف و قرآن کریم وجود دارد. گروهی صورت پرستند و همه صورت می بینند و از معنی غافل، و گروهی که بسیار بسیار اندک اند و نادر، همه معنی می نگرند و از صورت نیز غافل نیستند. اما صورت پرستان اگر راه به معنی می بردند، هرگز صورت را بت خود نمی ساختند و بر آن سجده نمی کردند. سعدی: هرگز اگر راه به معنی برد سجده صورت نکند بت پرست اگر آنکه تنها زیر و زبر قرآن را می بیند و لحنش را، می دانست که قرآن همه معناست و باید معنی را از قرآن پرسید و از آنکه آتش در هوس زده است و از صورت رهیده است، هرگز قرآن را همچون پاره یخی بدست نمی گرفت، بلکه آن را پرفروغ ترین مشعل عالم می دانست و آتش به جان خویش می زد. مولانا: معنی قرآن ز قرآن پرس و بس وز کسی کآتش زده ست اندر هوس و صورت پرستان تا زنده اند و بی خبر از معنی، باید زیر و زبر را بپایند و لحن و صوت را درست کنند.
این کتاب عالیست توصیه میکنم حتما بخوانید
این اثر هم مانند آثار دیگر استاد عالی است. خواندن این کتاب خیلی بیش از شنیدن سخنرانیهای استاد راهنماست. چون بعد از هر جمله فرصت اندیشیدن به مطالب آن را دارید. عالی عالی عالی
من چون سخنرانیهای استاد قمشه ای رو گوش داده بودم فکر میکردم این کتاب هم همینجوریه اما تحلیل شعر من چون شعر خیلی دوست دارم بدم نیومد اما اگه شما شعر دوست ندارید نخرید