«جریان شناسی» اصطلاحی نوپدید و پربسامد در فضای فکری - فرهنگی و علمی ایران معاصر است که با ادبیات جذاب خود، توجه مخاطبان و اندیشوران بسیاری را جلب کرده است؛ اما معمولا از آن به عنوان الگویی رسانه ای و ژورنالیستی برای تنظیم محتوا در سخنرانی ها، مقالات و یادداشت ها استفاده می شده است.
دارد اما این کتاب برای نخستین بار، جریان شناسی را به مثابه «نظریه- روش» علمی صورت بندی کرده است، که می تواند در عرض روش های مرسوم علوم انسانی نظیر تحلیل گفتمان - مطرح شود، و روش آن را به عنوان فرایندی میان رشته ای که بر مبانی حکمت اسلامی تکیه دارد، معماری نموده است.
جریان شناسی به مثابه نظریه- روش، می تواند برای مطالعه هر موضوع فکری، اندیشه ای و فرهنگی تاثیرگذار در بستر تاریخ استفاده شود. از این رو جریان شناسی به عنوان الگویی بومی، در تمام رشته های مرتبط با این مقوله نظیر فلسفه، کلام، معارف اسلامی، تاریخ، جامعه شناسی، علوم سیاسی، مدیریت و سیاستگذاری قابل بهره برداری خواهد بود.
کتاب روش شناسی جریان شناسی
کتاب طه