کتاب شبی که زهر شد
نویسنده:
معصومه یزدانی
معرفی کتاب شبی که زهر شد
داستان شب ضربت خوردن حضرت علی (ع) را با سه راوی روایت می‌کند. حرب، حلما و سعد.
حرب: پسر بکر که اکنون یتیم است و کنار عمویش زندگی می‌کند. او آرزو دارد به بصره کنار مادرش برود و از یتیمی نجات یابد. برای همین به پول نیاز دارد. به همین‌خاطر با حنضل همراه می‌شود تا پول ابن‌ملجم را بدزدد. او به همین بهانه با ابن‌ملجم تا مسجد همراه می‌شود و ضربت خوردن امام علی(ع) را مشاهده می‌کند.
حلما: دختری که خانه‌شان را در اثر سیل از دست می‌دهند و با پدر و مادرش راهی کوفه می‌شود تا زیر سایه خلیفه، امیرالمومنین علی (ع) زندگی خوبی داشته باشند. اما در راه، پدر را مار نیش می‌زند و می‌میرد. حال، مادر مجبور به حصیربافی است و زندگی سختی دارند. حلما به دنبال راه نجاتی است و می‌خواهد شکایت به خلیفه ببرد که می‌فهمد امام ضربت خورده‌اند و برحسب تصادف وارد خانه می‌شوند و شاهد ماجرا هستند.
سعد: پسر ابن‌اثیر، طبیب یهودی. که با پدر راهی منزل امام می‌شود و یکی از شاهدان ماجراست.
(برگرفته از متن ناشر)
درباره معصومه یزدانی
معصومه یزدانی – متولد 1355، کارشناس ادبیات فارسی، نویسنده و روزنامه‌نگار، دبیر تحریریه‌ی نشریه‌ی کوله‌پشتی، ضمیمه‌ی روزنامه‌ی شهروند است.
سی و دو سه سال پیش، یک اتاق پرنور، یک بابای زیرپوش آبی و یک دختر موفرفری پنج شش ساله که دو طرف یک کاغذ سفید روی شکم دراز کشیده‌اند و یکی یک خودکار هم دست‌شان است. بابای زیر پوش آبی به دختر موفرفری الفبا یاد می‌دهد و از همان روز الفبا می‌شود اولین جوانه‌ی آرزو توی دل دختر موفرفری. دختر موفرفری من بودم. معصومه یزدانی، متولد یک روز خوب از مهرماه 1355. حالا شغلم نوشتن است؛ آن هم از نوع کودک و نوجوانش. ولی قبلش مامان هستم. اولین قصه‌ی درست و حسابیم هم ماجراهای فرید و مامانش بود. (فرید پسرمه، تازه یه دختر هم دارم.)
یادبان را خیلی دوست دارم و مدیرهایش را هم؛ مخصوصا دوتایشان را که لبخند هندوانه‌ای دارد و آن یکی که ستاره‌های چشم‌هایش از ستاره‌های دستبندش هم بیش‌تر است. برای همین با افتخار مطلب می‌فرستم تا مدیر جان‌های یادبان بگذارند توی سایتشان. با همین مدیرجان‌های لبخند هندوانه‌ای و چشم ستاره‌ای یک کوله پشتی شریکی هم داریم که کاغذی است. اگر حوصله کردید سری بهش بزنید قول می‌دهم پشیمان نشوید.
سی و دو سه سال پیش، یک اتاق پرنور، یک بابای زیرپوش آبی و یک دختر موفرفری پنج شش ساله که دو طرف یک کاغذ سفید روی شکم دراز کشیده‌اند و یکی یک خودکار هم دست‌شان است. بابای زیر پوش آبی به دختر موفرفری الفبا یاد می‌دهد و از همان روز الفبا می‌شود اولین جوانه‌ی آرزو توی دل دختر موفرفری. دختر موفرفری من بودم. معصومه یزدانی، متولد یک روز خوب از مهرماه 1355. حالا شغلم نوشتن است؛ آن هم از نوع کودک و نوجوانش. ولی قبلش مامان هستم. اولین قصه‌ی درست و حسابیم هم ماجراهای فرید و مامانش بود. (فرید پسرمه، تازه یه دختر هم دارم.)
یادبان را خیلی دوست دارم و مدیرهایش را هم؛ مخصوصا دوتایشان را که لبخند هندوانه‌ای دارد و آن یکی که ستاره‌های چشم‌هایش از ستاره‌های دستبندش هم بیش‌تر است. برای همین با افتخار مطلب می‌فرستم تا مدیر جان‌های یادبان بگذارند توی سایتشان. با همین مدیرجان‌های لبخند هندوانه‌ای و چشم ستاره‌ای یک کوله پشتی شریکی هم داریم که کاغذی است. اگر حوصله کردید سری بهش بزنید قول می‌دهم پشیمان نشوید.
دسته بندی های کتاب شبی که زهر شد
محصولات مرتبط با کتاب شبی که زهر شد
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب شبی که زهر شد" ثبت می‌کند