کتاب شرکت خلاقیت

هر صبح که به سمت استودیوهای انیمیشن پیکسار می روم، از کنار مجسمه بیست فوتی، چراغ مطالعه کوچک مهربان ( ۱) و از میان درهای دولنگه عبور می کنم. هنگام ورودم به اتاق میانی، که نمایی تماشایی با سقفی شیشه ای دارد، یک عروسک وودی ( ۲) در سایز انسان توجهم را به خود جلب می کند؛ عروسکی که تماما از آجر های اسباب بازی ساخته شده است. از پله ها بالا می روم و از کنار طرح های ساده و نقاشی های مربوط به شخصیت هایی عبور می کنم که باعث محبوبیت چهارده فیلم شده اند. این مسیر را هزاران بار رفته ام؛ اما هرگز برایم کهنه و تکراری نمی شود. در عین حال، هربار نیز به شدت تحت تاثیر فرهنگ منحصر به فردی قرار می گیرم که این مکان را توصیف می کند. محوطه پانزده هکتاری پیکسار دقیقا روی پل بی بریج ( ۳) شهر سانفرانسیسکو ساخته شده؛ جایی که قبلا کارخانه کنسرو سازی بوده است. این مکان را استیو جابز طراحی کرده و به ساختمان « استیو جابز » معروف است. این محوطه ورودی و خروجی هایی با الگوهای سنجیده شده و مناسب دارد که افراد را به گردهمایی، ملاقات و برقراری ارتباط تشویق می کند. در بیرون آن، یک زمین فوتبال، یک زمین والیبال، یک استخر شنا و یک آمفی تئاتر ششصد نفری قرار دارد؛ اما آنچه بازدید کنندگان به آن توجه نمی کنند ایده اتحاد و یکپارچگی این مکان است، نه اجتماع در آن. در حقیقت، استیو همیشه از افزایش توان همکاری بین افراد حمایت می کرد. انیماتورهایی که در اینجا کار می کنند آزاد هستند. آن ها تشویق می شوند دکور فضای کارشان را به هر شکلی که دوست دارند طراحی کنند. آ ن ها روزهایشان را در خانه های عروسکی صورتی رنگی می گذرانند که از سقف هایشان چلچراغ های کوچک و ماکت کلبه های ساخته شده از بامبوی واقعی آویزان است. در اینجا، قلعه هایی وجود دارد با مناره هایی پانزده فوتی از جنس یونولیت که بسیار دقیق رنگ شده اند؛ گویا از سنگ تراشیده شده اند. مراسم سالانه شرکت شامل « پیکسار پالوزا » ( ۴) است. در این مراسم، گروه های راک روی سن هایی هنرنمایی می کنند که روی زمین چمن برپا می شوند. شوند. موضوع این است که ما در اینجا برای عقاید و خصوصیاتمان ارزش قائل می شویم. در نتیجه، بازدید از این مکان احساسی خاص در بازدیدکنندگان به وجود می آورد؛ به گونه ای که اغلب می گویند تجربه قدم زدن در استودیوی پیکسار احساسی عجیب در آن ها ایجاد می کند؛ گویا چیزی در زندگی کاری شان گم شده که آن را پیدا می کنند؛ انرژی ای که می توان آن را لمس کرد، حس همکاری و آفرینندگی نامحدود یا حسی تازه و بکر که تکراری و پیش پاافتاده نیست. در حقیقت، حسی که آن ها لمس می کنند چیزی جدایی ناپذیر از موفقیت ماست؛ اما حتی این حس هم دلیل خاص بودن شرکت پیکسار نیست! شرکت پیکسار متفاوت است. هرچند همواره مشکلاتی وجود دارد که از دید پنهان اند، ما در اینجا برای آشکار کردنشان به سختی کار می کنیم، حتی اگر این کار برایمان بی نهایت دشوار باشد. هربار که به مشکلی بر می خوریم تمام قدرتمان را برای رفع آن متحد می کنیم. این شیوه چیزی فراتر از کار گروهی و همکاری با یکدیگر است. من صبح ها عاشق آمدن به سر کار هستم. همین اشتیاق مرا تحریک می کند و به صراحت احساس می کنم ماموریتی دارم. با وجود تمام این گفته ها، زمانی احساس می کردم که هدف چندان برایم واضح نیست. شاید با شنیدن این جمله شگفت زده شوید؛ اما حقیقت دارد. در ۲۲ نوامبر سال ۱۹۹۵، برای نخستین بار داستان اسباب بازی ( ۵) در سینما های آمریکا روی پرده رفت و به بزرگ ترین افتتاحیه روز شکرگزاری در تاریخ تبدیل شد. منتقدان در روزنامه های مختلف با عناوین گوناگون از آن یاد کردند: عنوان « مبتکر » در روز نامه تایمز، « برجسته » و « شاد کنایه آمیز » در نیویورک تایمز و « رویایی » در شیکاگو سان تایمز. واشینگتن پست هم نوشت: « برای یافتن فیلمی شایسته مقایسه با داستان اسباب بازی ، باید به سال ۱۹۳۹ و فیلم جادوگر شهر اوز ( ۶) برگردیم. »