کتاب «زندان های من» نوشته سیلویو پلیکو، روزنامه نگار، نمایشنامه نویس، شاعر و داستان نویس انقلابی اهل کشور ایتالیا است. سیلویو پلیکو از نویسندگان ملی گرایی به حساب می آید که به زندان افتاد و به اعدام محکوم شد اما پس از مدتی حکم او به حبس ابد تغییر یافت و سپس با گذراندن هشت سال از زندان آزاد شد. تجربه بودن در زندان باعث شد تا سیلویو پلیکو در رمان «زندان های من» داستان زندگی خود در شرایط سخت زندان روایت می‌کند.
سیلیویو پلیکو در این کتاب تجربیات خود را از زندان با جزئیات فراوانی توصیف می‌کند. او در «زندان های من» درباره روز و شب هایی که به تنهایی در سلول انفرادی بود و حس به بن بست رسیدن همه وجودش را گرفته بود بازگو می کند. همچنین، نویسنده به آزار و شکنجه هایی که نگهبانان به او تحمیل کرده اند اشاره می کند. او در این رمان شرایط بدنی و روانی تحلیل رفته خود را که ناشی از ضرب و شتم ها است توصیف می کند. علاوه بر این شرایط ناخوشایند زندان، مانند غذای ناکافی و نبود بهداشت، تأثیرات منفی بر روی روح و روان زندانیان گذاشته است.
نویسنده در بخش هایی از کتاب روابط انسانی داخل زندان را روایت می کند و تجربه‌های شادی بخش و یا وحشتناکی را توصیف می کند که همراه دیگر زندانیان داشته است. در بخش هایی از «زندان های من» پلیکو به روابط خشونت آمیز بین زندانیان و نگهبانان می پردازد و حسادت های پنهانی و رقابت آمیز میان زندانیان برای ارتباط با نگهبانان را با جزییات بیان می کند. نویسنده در این کتاب به این موضوع می پردازد که شرایط خشونت آمیز در زندان چگونه در بروز رفتارهای خشن از سوی نگهبانان موثر بوده و باعث گسترش استبداد در زندان می شود.
اما مشکل اصلی این است که زندانیان در این رمان بیشتر از همه به دنبال ارتباط با جهان خارج هستند و احساس آزادی درونی نمی‌کنند. با این همه پلیکو در «زندان های من» در پی آن است تا نشان دهد که انسان حتی در شرایط سخت قادر به یافتن روش‌هایی برای بقا و پیدا کردن آزادی درونی است.
کتاب زندان های من
نیلوفر
سیلویو پلیکو
