کتاب «مامان جیغجیغو» داستانی مصور به قلم و طرح خانم «یوتا باوئر» نویسنده و تصویرگر آلمانی است که به زبانهای مختلف جهان ترجمه شده و با استقبال مخاطبان مواجه شده است.
داستانهای سنین کودک و نوجوان اگرچه یکی از بهترین روشهای سرگرمی بهحساب میآیند، اما اگر از مفهوم مناسبی نیز برخوردار باشند میتوانند تأثیر بسیاری بر کودک و انسان بزرگسال آینده داشته باشند. بسیاری از آسیبهایی که افراد در سنین بالا تجربه میکنند، ریشه در سالهای کودکی دارد و اگر در همان سنین آموزشهای مناسب به افراد داده شود از بروز چنین مشکلاتی جلوگیری خواهد شد. خانم «یوتا باوئر» با اشراف بر این موضوع و با بهرهگیری از قدرت ناب داستانگویی و تصویرسازی خود توانست اثری منتشر کند که تأثیر مثبتی بر کودکان و حتی بزرگسال داشته باشد.
داستان «مامان جیغجیغو» داستان دو پنگوئن است. یک پنگوئن مادر و یک پنگوئن پسربچه. همانطور که از نام کتاب پیدا است پنگوئن مادر عادت دارد سر هر چیز کوچکی جیغ بکشد و به بدترین شکل ممکن با پسرش صحبت کند. داستان اما از جایی با بحران روبهرو میشود که پنگوئن کودک پس از آنکه فریادهای مادر را میشنود، تمرکز و کنترلش را بر اعضای بدن از دست میدهد. گواینکه، پاها، بالها، سروگردن هیچیک در خدمت او نیستند و هریک ساز مخالفی را کوک میکنند. این وضعیت که نمایشی از فروپاشی روانی افراد است اشاره به تأثیر مهمی دارد که رفتار والدین بر فرزندان خواهد داشت.
البته یوتا باوئر با اشرافی که نسبت به حساسیت مخاطبان کودک خود دارد، بحران داستان را حل میکند. پنگوئن مادر که متوجه شرایط فرزندش شده است با یک عذرخواهی ساده وضعیت را به حالت قبل از بحران بر میگرداند و باعث آرامش فرزندش میشود. باوئر با اتخاذ چنین رویکردی درس بزرگی به والدین و بزرگسالانی که این کتاب را برای کودکان میخوانند، دارد. او نقش والدین را در سلامت روانی کودکان حتمی دانسته و در مورد اصلاح روشهای برخورد با کودکان به آنها اخطار میدهد. داستان مصور مامان جیغجیغو بارها در سراسر جهان به زبانهای مختلف ترجمه و منتشر شده است. اهمیت این کتاب و ساخت و پرداخت هنرمندانهی ان نیز باعث شد نویسنده در سال 2001 مفتخر به دریافت یکی از معتبرترین جوایز ادبیات کودک در جهان شود.
کتاب مامان جیغ جیغو