کتاب فرهنگ هنر و هنرمندان (2جلدی)

هنر انتزاعی (آبستره)، در این شیوه بر این اصل تأکید می‌شود که ارزش‌های زیباشناختی اثر مشخصا در قالب و رنگ نهفته است و از موضوع نقاشی یا تندیس کاملا مفارق و مستقل است. این دیدگاه دارای قدمت بسیار است و نتیجه آن آثار هنری فراوانی با ویژگی نیمه‌سحرآمیز و نیز هنر تزئینی ناب بوده است؛ در کشورهای اسلامی هم، که به تصویر کشیدن پیکر انسان ممنوع است، این شیوه بسیار رواج دارد. تأثیر «رهایی‌بخش» دوربین به نقاش این امکان را داد که وظیفه اجتماعی خود را به مثابه ضبط‌کننده اشیاء و وقایع نادیده بگیرد و همزمان با آن، در اواخر قرن نوزدهم با ظهور مکتب امپرسیونیسم (دریافتگری)، که نقطه پایانی مکتب ناتورالیسم (طبیعت‌گرایی) بود، تأکید بر ارزش‌های صوری کار افزایش یافته و درنهایت به بروز مکتب‌های جدید همچون کوبیسم (حجمگری)، کنستروکتویسم (حجمگری)، نقاشی با رنگ افشانی (تاشیسم) و غیره منجر شد. باید توجه داشت که این شیوه با شیوه هنری غیرعینی یکسان نیست.