کتاب آمدیم خانه نبودید

از لحاظ فرهنگی تهران پیشینه روشنی دارد تاریخ که به دوره قاجار رسید و قرعه پایتختی به تهران افتاد بسیاری از اهالی فرهنگ و ادب از نقاط مختلف کشور به امید دستیابی به فضای مناسب‌تر برای رشد و بالیدن به تهران کوچ کردند و هر کدام در گوشه‌ای از تهران خوش آب و هوای آن روزگاران ساکن شدند. سبک و منش زندگی آنها به روند شکل‌گیری مدنیت کمک بسیار کرد. این گونه بود که سابقه فرهنگی تهران تقویت شد و گسترش یافت.
این روندی است که همچنان با فراز و فرودهای فراوانی ادامه دارد. نام‌آوران عرصه‌ی علم و هنر و دانش با زندگی در کوچه و محله‌های تهران نشان فرهیختگی را بر تابلوی کوچه‌های این شهر نشاندند و هر کدام در گوشه‌ای از این شهر یادگارهای ارزشمند و قابل تأملی جا گذاشته‌اند.
نویسنده در این کتاب، خیابان به خیابان تهران را در جست‌جوی یافتن نشانه‌های سکونت مفاخر فرهنگی و هنری کشور گز کرده و به هرکدام که توانسته سرک کشیده تا ببیند این شهر که این همه اسامی مشهور را در خود جای داده، با خانه و زندگی آنها چه کرده آیا اصلا چیزی باقی مانده یا خیر.
از نیما و بهار و فرخی یزدی که شاعرانی غیر تهرانی بودند و گذرشان به این شهر افتاد بگیرید تا علی تجویدی و محمد نوری و روح‌الله خالقی که موسیقی آنها این شهر را جان دیگری بخشید، همه و همه در این کتاب حاضراند.
نویسنده کتاب در مقدمه‌ی آن نوشته است:
امیدوارم این مجموعه در کنار مرور لحظه‌های زندگی بزرگان در خانه‌هایشان، بتواند تصویر واضح‌تری از وضعیت فعلی خانه‌های مشاهیر به مسئولان ارائه کند و دستمایه طرح ملی برای نجات خاطرات و یادگارهای کسانی باشد که آثارشان بخشی از تاریخ خاطره جمعی و هویت ماست و آثار شورانگیزشان زندگی را برایمان قابل تحمل‌تر کرده است.