کتاب فلسفه در عصر رنسانس

رنسانس دیری است که در مقام مرحله ای درخشان در تکامل تمدن غرب شناخته شده است. اما به سهم متمایز فلسفه در فرهنگ عصر رنسانس کم توجه شده است. این کتاب خواننده را با فلسفه نوشته شده و خوانده شده و تدریس شده و بحث شده در اثنای دوره ای آشنا می کند که به طور مرسوم به «احیای دانش» مفتخر است.
نویسندگان به بررسی رابطه فلسفه عصر رنسانس با انسان گرایی و دانشگاه ها و تاثیر منابع باز کشف شده قدیم و بازگشت به فلسفه افلاطون و نو افلاطونیان و اعتلای روز افزون ارسطو می پردازند و سهم اصیل شخصیت های بزرگی همچون برونی، واللا فیچینو، پیکو دللا، میراندولا، پومپونانسی، ماکیاولی، مور، ویتوریا، مونتنی، برونو و کامپانئلا را مشخص می کنند.