کتاب «اندیشۀ فلسفی در عصر قرون وسطی» نوشته دیوید لاسکم، جلد دوم از مجموعه تاریخ فلسفه است که بررسی جامع سنت‌های فکری دوره قرون وسطی، از سقوط امپراتوری روم تا طلوع رنسانس می‌پردازد. لاسکم کتابش را با توضیح برخی حقایق تاریخی با تمرکز بر نحوۀ گذار جهان غرب از دورۀ کلاسیک به دورۀ قرون وسطی آغاز می‌کند. او از فروپاشی امپراتوری روم و متعاقب با آن ظهور مسیحیت به عنوان یک نیروی فرهنگی و فکری مسلط در جامعه غرب بحث می‌کند. این دوره شاهد ادغام فلسفه کلاسیک با الهیات مسیحی بود که منجر به توسعه یک سنت فکری منحصر به فرد، موسوم به فلسفۀ قرون وسطی شد. دوره اولیه قرون وسطی، که اغلب به عنوان قرون تاریک شناخته می‌شود، با حفظ و انتقال دانش و فلسفه کلاسیک از طریق آباء کلیسا پیش می‌رفت. لاسکم نقش کلیساها را در حفظ حیات فکری، با تمرکز بر شخصیت‌هایی مانند بوئتیوس و کاسیودوروس، که نقش‌های مهمی در حفظ متون باستانی و ادغام آن‌ها در اندیشه مسیحی داشتند، بررسی می‌کند. رنسانس کارولینژی، احیای یادگیری و فرهنگ در دوران سلطنت شارلمانی، یکی دیگر از نقاط کانونی تحلیل لاسکم است. در این دوره ما شاهد تأسیس مدارس و ترویج فعالیت‌های علمی هستیم که منجر به تجدید علاقه به متون کلاسیک و توسعه رویکرد سیستماتیک‌تر به آموزش شد. چهره‌های کلیدی مانند آلکوین یورک و جان اسکاتوس اریوجنا به خاطر فعالیت هایشان در این احیای فکری در این دوره مورد بحث قرار می‌گیرند. پس از آن ما شاهد قرون وسطی والا هستیم که با شکوفایی مکاتب فلسفی مختلف همراه بود. لاسکم به بررسی آثار متفکران برجسته مکتبی مانند آنسلم کانتربری، پیتر آبلارد و توماس آکویناس می‌پردازد و تلاش‌های آن‌ها را برای آشتی دادن فلسفه ارسطویی با مسیحیت توضیح می‌دهد. در نهایت، تأسیس دانشگاه‌ها در قرون 12 و 13 تحول چشمگیری را در روند فکری قرون وسطی رقم زد. لاسکم منشا و رشد دانشگاه‌ها را در شهرهایی مانند پاریس، بولونیا و آکسفورد بررسی می‌کند. این موسسات به مراکز یادگیری و بحث تبدیل شدند و تبادل افکار و توسعه سنت‌های فکری جدید را هرچه بیشتر تقویت کردند.
کتاب اندیشه فلسفی در عصر قرون وسطی
روزنه
سمت