کتاب تاریخ، تمدن و فرهنگ ایران در عصر آل بویه

حکومت آل بویه را میان پرده ایرانی حکومت های بعد از اسلام دانسته اند؛ چرا که آنها توانستند برای اولین بار در میان حکومت های عرب نژاد اموی و عباسی و ترکان سلجوقی و مغولان که خاستگاهی خارج از ایران داشتند، سلسله ای را بنیان گزارند که از ایران برخاسته بود و بر امور بغداد و بین النهرین مسلط شد.
اگرچه برخی محققان، حکومت بویهیان را درحد یک امپراتوری ندیده و آن را به اتحادیه نامنظم از حکومت ها تشبیه کرده اند، اما تسلط آنها بر بغداد که مرکز جهان اسلام تلقی می شد و دست کم اقدام های درخور توجه عضدالدوله، در احیای استقلال سیاسی و فرهنگی ایران در دوره اسلامی سهم درخور توجهی داشت.
در این دوره کتابخانه ها، محافل و مجالس علمی و حکمی پرشمار از سوی حکمرانان و کارگزاران حمایت شد و اندیشمندان و علمای بسیاری پروبال گرفتند. اینطور که صادق حجتی در روایت روان و پرجزئیات خود شرح داده، پیدایی و افول آل بویه یکی از مهم ترین و پرافت و خیزترین ادوار تاریخ ایران بوده است.
کتاب «تاریخ، تمدن و فرهنگ ایران در عصر آل بویه» شکل گیری و قدرت یابی و سپس افول دولت بویهی را در فصل های متعدد تشریح کرده و ریشه های قدرت گیری، حاکمان و سیاستمداران آن دوره، اقتصاد و نظام مالی، مناسبات خارجی، وزارت ها و دیوان ها، و جنبه های علمی، فرهنگی و هنری این دوره را بررسی کرده است.