کتاب من تپه ام

فریدریکه کرتسن، متولد ۱۹۵۶ در آلمان، آثار متعدد ارزشمندی در ادبیات داستانی آلمانی‌زبان نوشته و در تثبیت ادبیات معاصر زنان بسیار تأثیرگذار بوده است. او در رشته‌های جامعه‌شناسی و قوم‌شناسی‌ تحصیل کرده است. کرتسن به ایران و سینمای عباس کیارستمی علاقۀ‌ بسیاری دارد و تاکنون چندین بار به ایران سفر کرده است.
از جوایز ادبی کرتسن می‌توان به دریافت جایزۀ‌ نگارش کتاب سال از «شورای هنر سوئیس» در سال‌های ۱۹۹۵ و ۲۰۰۳، «جایزۀ‌ ادبی کشور» سوئیس سال ۲۰۱۸، و جایزۀ‌ نگارش «کتاب سال» از هیأت ادبی شهر بازل سوئیس اشاره کرد.

فریدریکه کرتسن، نویسنده آوانگارد سوئیسی، در رمان خودنگارانه «من تپه‌ام» با زبانی طنز و واقع‌گرا، با زبان هنری ساده و توأم با ظرافت بسیار، شرحی بی‌دیل از دوران سردرگم‌کننده و سرگیجه‌آور گذر از کودکی به عنفوان نوجوانی و چهارده‌سالگی و رسیدن به شانزده‌سالگی و رسیدن به نگاه و فکرهای نو به‌دست می‌دهد. -والتر بنیامین دربارۀ سنین نوجوانی و به‌ویژه شانزده‌سالگی معتقد است ما هرگز به اندازۀ شانزده‌سالگی نکته‌پرداز و بااستعداد و پر از افکار نو نیستیم و تمام زندگی خود را پس از این سن با گنج و ثروت شانزده سالگی خواهیم گذراند.-
دختر نوجوان راوی این رمان از سرآغاز دوران پرتلاطم شکل‌گیری هویت خود در نوجوانی می‌کوشد در خانۀ بلوغ جان و تن خود نیز وطن کند؛ همین‌طور در دنیای واقعی جدیدش. و او خود را نه دشت می‌خواند و نه کوه، بلکه چیزی بینابین یعنی «تپه». مادرش را در این دوران گذار الگوی خوبی برای زن‌شدن نمی‌داند، از اتاق خواب مشترک با مادرش دوری می‌کند و معنایی برای سازگاری و زندگی مشترک با خانواده‌اش هم نمی‌بیند. پدرش را اما همچون دوست صمیمی خود می‌داند، همین‌طور خاله‌هایش را. دوستان همکلاسی‌اش و او خواستار هویت‌بخشی به نقش خود در جریانات اجتماعی-سیاسی اروپای اواخر دهة شصت و اوایل دهة هفتاد میلادی هستند. در کنار اینها راوی نوجوان خود را در تیررس مشاجره‌های هواداران تروتسکی می‌بیند. او تنها راه نجاتش را از همهمة روزگار نو در پناه‌جستن به غیبت، گریز و تخیل می‌داند و نیز در استقلال از خانواداش. در کنار این‌همه، فریدریکه کرتسن در این اثر با تخیل‌های شگفت‌نگیز راوی نوجوان، کیهانی بی‌حدومرز از کشفیات را روبروی دیدگان‌مان به تصویر می‌کشد.
کرتسن هر آینه از هنر واژه و تصویر و از هنر درهم‌آمیختن واژه و تصویر با ما سخن می‌گوید و با مثل‌های معروف و قصه‌های کودکانه‌اش رنگ‌هایی از کودکی نیز به اثر خود می‌بخشد.