کتاب الیزابت دوم
نویسنده:
توماس برنهارد
پیشنهاد ویژه
3.2
از
1
رأی
زودترین زمان ارسال:
12 اسفند
٪25
67500
معرفی کتاب الیزابت دوم
کتاب «الیزابت دوم» نمایشنامه‌ای تاریخی به قلم «توماس برنهارد» است که با استفاده از وضعیت‌های تراژیک و کمیک، نگاهی عمیق به جامعه‌ی اتریش داشته است.
هجویه‌ی «توماس برنهارد» در این اثر، چنان تیز است که باعث شده بود هم‌وطنان اتریشی برنهارد نسبت به این اثر چندان خوش‌بین نباشند. اگرچه ادبیات اروپا و مخصوصا کشورهایی چون آلمان و اتریش سرشار از مضامین وطن‌دوستی است، جهان داستانی برنهارد اما نه‌تنها با چنین مضامینی اتفاق‌نظر ندارد بلکه به طور صریح مردم و نظام اجتماعی اتریش را زیر سوال می‌برد. در این نمایشنامه مردمی به تصویر کشیده می‌شوند که منتظر عبور الیزابت دوم از جلوی آپارتمانشان هستند. این لحظه‌ی مهم بهانه‌ی روایت را برای توماس برنهارد فراهم کرده و او با استفاده از این موقعیت چند شخصیت را مورد بررسی قرار می‌دهد.
هرن اشتاین، یکی از مهمترین شخصیت‌های این نمایشنامه است. پیرمرد 80 - 90 ساله‌ی معلول و غرغرو که تقریبا در هر جمله‌اش توهین و بدگویی نسبت به کسی یا کسانی وجود دارد. همراهان هرن اشتاین خدمتکاران او هستند که یاد گرفته‌اند علاوه بر انجام وظایف معمول خود به‌مانند دو گوش شنوا در اختیار هرن اشتاین باشند و در تمام مدت توهین‌های او گوش دهند. نمایش در پرده‌ای اول با تک‌گویی بسیار بلند هرن اشتاین آغاز می‌شود. جملات طولانی و ملالت‌آوری که در تمام مدت مخاطب را خسته می‌کنند و موقعیت را برای ظهور پرده‌ی دوم آماده می‌کنند. در ادامه شخصیت‌های دیگر وارد داستان می‌شوند. افرادی که از سر از پا نمی‌شناسند چرا که منتظر عبور ملکه از جلوی منزلشان هستند. در این بخش از نمایشنامه هرن اشتاین جبهه خود را نسبت به همسایگانش مشخص می‌کند و داستان به سمت یک گره جدی پیش می‌رود.
توماس برنهارد در این نمایشنامه فرهنگ عمومی مردم اتریش را زیر سوال می‌برد و سوالات مهمی را در ذهن مخاطب می‌کرد. سوالاتی که صرفا در مورد اتریش نیستند و می‌توانند در هر کشور دیگری مصداق داشته باشند. نمایشنامه الیزابت دوم برای نخستین‌بار در سال 1987 منتشر شد. این نمایشنامه به گفته‌ی منتقدان در ادامه‌ی نمایشنامه‌ی دلاوران نوشته شده و با استقبال بسیار زیاد مخاطبان و کارگردانان مواجه شده است.
هجویه‌ی «توماس برنهارد» در این اثر، چنان تیز است که باعث شده بود هم‌وطنان اتریشی برنهارد نسبت به این اثر چندان خوش‌بین نباشند. اگرچه ادبیات اروپا و مخصوصا کشورهایی چون آلمان و اتریش سرشار از مضامین وطن‌دوستی است، جهان داستانی برنهارد اما نه‌تنها با چنین مضامینی اتفاق‌نظر ندارد بلکه به طور صریح مردم و نظام اجتماعی اتریش را زیر سوال می‌برد. در این نمایشنامه مردمی به تصویر کشیده می‌شوند که منتظر عبور الیزابت دوم از جلوی آپارتمانشان هستند. این لحظه‌ی مهم بهانه‌ی روایت را برای توماس برنهارد فراهم کرده و او با استفاده از این موقعیت چند شخصیت را مورد بررسی قرار می‌دهد.
هرن اشتاین، یکی از مهمترین شخصیت‌های این نمایشنامه است. پیرمرد 80 - 90 ساله‌ی معلول و غرغرو که تقریبا در هر جمله‌اش توهین و بدگویی نسبت به کسی یا کسانی وجود دارد. همراهان هرن اشتاین خدمتکاران او هستند که یاد گرفته‌اند علاوه بر انجام وظایف معمول خود به‌مانند دو گوش شنوا در اختیار هرن اشتاین باشند و در تمام مدت توهین‌های او گوش دهند. نمایش در پرده‌ای اول با تک‌گویی بسیار بلند هرن اشتاین آغاز می‌شود. جملات طولانی و ملالت‌آوری که در تمام مدت مخاطب را خسته می‌کنند و موقعیت را برای ظهور پرده‌ی دوم آماده می‌کنند. در ادامه شخصیت‌های دیگر وارد داستان می‌شوند. افرادی که از سر از پا نمی‌شناسند چرا که منتظر عبور ملکه از جلوی منزلشان هستند. در این بخش از نمایشنامه هرن اشتاین جبهه خود را نسبت به همسایگانش مشخص می‌کند و داستان به سمت یک گره جدی پیش می‌رود.
توماس برنهارد در این نمایشنامه فرهنگ عمومی مردم اتریش را زیر سوال می‌برد و سوالات مهمی را در ذهن مخاطب می‌کرد. سوالاتی که صرفا در مورد اتریش نیستند و می‌توانند در هر کشور دیگری مصداق داشته باشند. نمایشنامه الیزابت دوم برای نخستین‌بار در سال 1987 منتشر شد. این نمایشنامه به گفته‌ی منتقدان در ادامه‌ی نمایشنامه‌ی دلاوران نوشته شده و با استقبال بسیار زیاد مخاطبان و کارگردانان مواجه شده است.
درباره توماس برنهارد
توماس برنهارد داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس و شاعر اتریشی در نهم فوریه 1931 در هیرلن هلند به دنیا آمد و در دوازدهم فوریه 1989 در گموندن اتریش از دنیا رفت.
دسته بندی های کتاب الیزابت دوم
قسمت هایی از کتاب الیزابت دوم
در طول عمرم، شاید میلیون‌ها بار برای این آدم‌ها وقت گذاشته‌ام، و می‌شود گفت که تمامش هم زیادی بود! امروزه، اعیان مردم بیچاره را دیوانه می‌کنند. البته دیگر اعیانی در اتریش وجود ندارد، ولی این‌ها دست برنمی‌دارند. مردم نادانی که آموزش‌پذیر هم نیستند. مردم اتریش برای اعیان و آدم‌های مسخره، اعتبار خاصی قائل‌اند. وقتی دلقکی می‌میرد، هزاران نفر دنبال جنازه‌اش راه می‌افتند! مردم بی‌مزه!
هنوز پا به دنیا نگذاشته، از مرگ می‌گریزیم. انسان همواره در حال فرار از مرگ است [خود را کمی راست می‌کند تا بتواند بهتر از پنجره به بیرون نگاه کند.] بشر و گریز از مرگ! تهوع‌آور است. جمعیت تهوع‌آور است. اگر از جمع بگریزی، می‌خواهد لگدمالت کند. به‌راستی خیال می‌کنید که هوای دریاچ «آلتاوس» به من خواهد ساخت؟ من همیشه از دریاچه آلتاوس متنفر بودم؛ خانه‌های قدیمی، این آدم‌های سال‌خورده، همه نم‌دار و بدبو! همه‌چیز مرطوب! وقتی وارد رختخواب می‌شوی، همه‌چیز خیس است. هوای آنجا همواره برایم خفقان‌آور بوده است. نمی‌فهمم چه‌طور همیشه کسانی پیدا می‌شوند که حاضرند با پای خود به آنجا بروند و اقامت کنند! نویسندگان، موسیقی‌دانان، بازیگران، همۀ این اوباش آنجا زمین خریده‌اند؛ از قرن پیش و حتی بعد از آن! مردم هنوز پول درنیاورده، می‌خواهند این خانه‌های فلاکت‌بار کهنه را بخرند؛ و با شلوارهای چرمی و لباس‌های محلی، این‌ور و آن‌ور بروند، هم‌تراز مردم کوچه‌وبازار شوند و خودشان را با قصاب‌ها و چوب‌بّرها یکی کنند.
کتابهای مرتبط با کتاب الیزابت دوم
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب الیزابت دوم" ثبت می‌کند