کتاب خاطرات هنرپیشه نقش دوم
نویسنده:
بهرام بیضایی
3.5
از
1
رأی
کتاب خاطرات هنرپیشه نقش دوم
Second-Role Actor Memories
انتشارات:
روشنگران و مطالعات زنان
٪15
68000
زودترین زمان ارسال:
2 بهمن
٪15
68000
معرفی کتاب خاطرات هنرپیشه نقش دوم
"خاطرات هنرپیشه نقش دوم" نمایش نامه ای است به قلم مرد اسطوره ای ادبیات نمایشی و سینمای ایران، "بهرام بیضایی"، که داستان دو مرد روستایی را روایت می کند. این دو مرد با نام های "ذوالفقار" و "موهبت" به این امید که بتوانند کاری پیدا کنند، راهی شهر می شوند و در نهایت کاری که به پست آن ها می خورد، بدل پوشی آن هم در لباس طرفداری از رژیم شاه است. این اثر که نوعی درام روایی محسوب می شود، قسمتی از واقعیات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی تاریخ ایران را در دهه های 40 و 50 به تصویر کشیده و نگاهی دراماتیک و انتقادی به این مساله دارد.
"بهرام بیضایی" در "خاطرات هنرپیشه نقش دوم"، صرفا بازنمایی و نقد انجام نداده، بلکه با نگاهی ساختارگرایانه، این مساله ی اجتماعی را بررسی کرده و ردپای آن را نه تنها در یک مقطع از تاریخ معاصر، بلکه به شکلی سیال که در تمام زمان ها ملموس باشد، دنبال نموده است. داستانی که در سال های میانی دهه پنجاه بعد از انقلاب سفید و اصلاحات ارضی رخ می دهد، تبعات اقتصادی تصمیم گیری های سیاسی و همچنین آثار اجتماعی آن را به تصویر می کشد. تبعاتی همچون بی نصیب ماندن برخی از کشاورزان و خشک شدن زمین های کشاورزی و شروع مهاجرت ها به شهر و حاشیه نشینی و بی پولی و بی کاری. دو شخصیت اصلی نمایش، ذوالفقار و موهبت، دو انسان ساده اند که تنها مهارتشان کشاورزی بود و جستجویشان برای کار در تهران، آن ها را وارد یک بازی می کند که بدون آگاهی از ماهیت عمل خود، به آن تن می دهند.
"بهرام بیضایی" در "خاطرات هنرپیشه نقش دوم"، صرفا بازنمایی و نقد انجام نداده، بلکه با نگاهی ساختارگرایانه، این مساله ی اجتماعی را بررسی کرده و ردپای آن را نه تنها در یک مقطع از تاریخ معاصر، بلکه به شکلی سیال که در تمام زمان ها ملموس باشد، دنبال نموده است. داستانی که در سال های میانی دهه پنجاه بعد از انقلاب سفید و اصلاحات ارضی رخ می دهد، تبعات اقتصادی تصمیم گیری های سیاسی و همچنین آثار اجتماعی آن را به تصویر می کشد. تبعاتی همچون بی نصیب ماندن برخی از کشاورزان و خشک شدن زمین های کشاورزی و شروع مهاجرت ها به شهر و حاشیه نشینی و بی پولی و بی کاری. دو شخصیت اصلی نمایش، ذوالفقار و موهبت، دو انسان ساده اند که تنها مهارتشان کشاورزی بود و جستجویشان برای کار در تهران، آن ها را وارد یک بازی می کند که بدون آگاهی از ماهیت عمل خود، به آن تن می دهند.
درباره بهرام بیضایی
بهرام بیضایی (زاده ۵ دی‌ماه ۱۳۱۷ در تهران) کارگردان سینما و تئاتر و نمایشنامه نویس و فیلمنامه نویس و پژوهشگر ایرانی است.
بیضایی علاوه بر کارگردانی و نمایشنامه نویسی، در سینما عرصه‌های دیگری چون تدوین، ساخت عنوان بندی و تهیه کنندگی را هم تجربه کرده‌است.
وی کارگردان برخی از بهترین و ماندگارترین آثار سینمای تاریخ ایران است.چریکه تارا، مرگ یزدگرد، باشو غریبه کوچک، شاید وقتی دیگر، مسافران و سگ کشی از مهم‌ترین آثار وی هستند.
خانواده‌اش اهل کاشان و آن‌گونه که خود بیضایی نوشته در کار تعزیه بودند. او تحصیلات دانشگاهیش را در رشته ادبیات ناتمام گذاشت و در سال ۱۳۳۸ به استخدام اداره کل ثبت اسناد و املاک دماوند درآمد. در سال ۱۳۴۱ به اداره هنرهای دراماتیک که بعدها به اداره برنامه‌های تئاتر تغییر نام داد منتقل شد. در سال ۱۳۴۴ با منیراعظم رامین فر ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند به نام‌های نیلوفر متولد ۱۳۴۵، ارژنگ متولد ۱۳۴۶ (فوت شده در صد روزگی) و نگار متولد ۱۳۵۱ می‌باشد. او یکی از پایه گذاران و اعضای اصلی کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ بود که درسال ۱۳۵۷ از آن کانون کناره گیری کرد. در سال ۱۳۴۸ به عنوان استاد مدعو با دانشگاه تهران همکاری کرد. در سال ۱۳۵۲ از اداره برنامه‌های تئاتر به دانشگاه تهران به عنوان استادیار تمام وقت نمایش دانشکده هنرهای زیبا و مدیریت رشته هنرهای نمایشی انتقال یافت. در سال ۱۳۶۰ پس از بیست سال کار دولتی از دانشگاه تهران اخراج شد. در سالهای ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۶ خانواده‌اش از ایران مهاجرت کردند. در سال ۱۳۶۵ پدرش استاد نعمت الله(ذکایی)بیضایی مرحوم شد. او در سال ۱۳۷۱ با مژده شمسایی ازدواج کرد. فرزند آخرش نیاسان در سال ۱۳۷۴ متولد شد و مادرش نیره موافق در سال ۱۳۸۰ وفات یافت.
فعالیت سینمایی را با فیلم‌برداری یک فیلم هشت میلیمتری چهار دقیقه‌ای سیاه و سفید در سال ۱۳۴۱ آغاز کرد. پس از ساخت فیلم کوتاه «عموسبیلو» در سال ۱۳۴۹، اولین فیلم بلندش رگبار را در سال ۱۳۵۰ ساخت. چریکه تارا و مرگ یزدگرد فیلمهایی که او در سالهای ۱۳۵۷ و ۱۳۶۰ ساخت تاکنون در محاق توقیف می‌باشند. او در سالهای پیش و پس از انقلاب برای ساختن فیلم‌های خود با مشکلات و سنگ اندازی‌های بسیاری روبرو بوده‌است. او تا کنون ۹ فیلم بلند و ۴ فیلم کوتاه ساخته‌است و آخرین فیلمی که از او پس از ۱۰ سال به نمایش عمومی درآمد سگ کشی (۱۳۸۰) بود که با استقبال گسترده منتقدان و مردم روبرو شد.
بیضایی علاوه بر کارگردانی و نمایشنامه نویسی، در سینما عرصه‌های دیگری چون تدوین، ساخت عنوان بندی و تهیه کنندگی را هم تجربه کرده‌است.
وی کارگردان برخی از بهترین و ماندگارترین آثار سینمای تاریخ ایران است.چریکه تارا، مرگ یزدگرد، باشو غریبه کوچک، شاید وقتی دیگر، مسافران و سگ کشی از مهم‌ترین آثار وی هستند.
خانواده‌اش اهل کاشان و آن‌گونه که خود بیضایی نوشته در کار تعزیه بودند. او تحصیلات دانشگاهیش را در رشته ادبیات ناتمام گذاشت و در سال ۱۳۳۸ به استخدام اداره کل ثبت اسناد و املاک دماوند درآمد. در سال ۱۳۴۱ به اداره هنرهای دراماتیک که بعدها به اداره برنامه‌های تئاتر تغییر نام داد منتقل شد. در سال ۱۳۴۴ با منیراعظم رامین فر ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند به نام‌های نیلوفر متولد ۱۳۴۵، ارژنگ متولد ۱۳۴۶ (فوت شده در صد روزگی) و نگار متولد ۱۳۵۱ می‌باشد. او یکی از پایه گذاران و اعضای اصلی کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ بود که درسال ۱۳۵۷ از آن کانون کناره گیری کرد. در سال ۱۳۴۸ به عنوان استاد مدعو با دانشگاه تهران همکاری کرد. در سال ۱۳۵۲ از اداره برنامه‌های تئاتر به دانشگاه تهران به عنوان استادیار تمام وقت نمایش دانشکده هنرهای زیبا و مدیریت رشته هنرهای نمایشی انتقال یافت. در سال ۱۳۶۰ پس از بیست سال کار دولتی از دانشگاه تهران اخراج شد. در سالهای ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۶ خانواده‌اش از ایران مهاجرت کردند. در سال ۱۳۶۵ پدرش استاد نعمت الله(ذکایی)بیضایی مرحوم شد. او در سال ۱۳۷۱ با مژده شمسایی ازدواج کرد. فرزند آخرش نیاسان در سال ۱۳۷۴ متولد شد و مادرش نیره موافق در سال ۱۳۸۰ وفات یافت.
فعالیت سینمایی را با فیلم‌برداری یک فیلم هشت میلیمتری چهار دقیقه‌ای سیاه و سفید در سال ۱۳۴۱ آغاز کرد. پس از ساخت فیلم کوتاه «عموسبیلو» در سال ۱۳۴۹، اولین فیلم بلندش رگبار را در سال ۱۳۵۰ ساخت. چریکه تارا و مرگ یزدگرد فیلمهایی که او در سالهای ۱۳۵۷ و ۱۳۶۰ ساخت تاکنون در محاق توقیف می‌باشند. او در سالهای پیش و پس از انقلاب برای ساختن فیلم‌های خود با مشکلات و سنگ اندازی‌های بسیاری روبرو بوده‌است. او تا کنون ۹ فیلم بلند و ۴ فیلم کوتاه ساخته‌است و آخرین فیلمی که از او پس از ۱۰ سال به نمایش عمومی درآمد سگ کشی (۱۳۸۰) بود که با استقبال گسترده منتقدان و مردم روبرو شد.
دسته بندی های کتاب خاطرات هنرپیشه نقش دوم
قسمت هایی از کتاب خاطرات هنرپیشه نقش دوم
ما اعتراف می کنیم که از ما بازیگران بهتری هستند بازیگرانی که صحنه شان خیابان است و مخاطبانشان جمع اجتماع. بازیگرانی که می گویند و می گویند و می گویند؛ از باطل و حق، و از واقع و مجاز و این میانه اگر خوب بنگری فقط اجساد واقعی است. .............................. ما اعتراف می کنیم که از ما بازیگران بهتری هستند؛ با اشک و آه و سوز با مژده و فریب با تفنگ های واقعی بسیار! ................................. سنگ آسیای آنان از خون شما می گردد و نمایشنامه شان را بارها خوانده اید؛ با نام جعلی تاریخ!
مقالات مرتبط با کتاب خاطرات هنرپیشه نقش دوم
نمایشنامه های ضروری برای علاقه مندان به بازیگری
ادامه مقاله
مسیر پر فراز و نشیب نمایشنامه ها در قرن بیستم
در اوایل قرن بیستم و در اغلب کشورهای اروپایی، تمایزی میان نمایش های ساده و خیابانی با آثار جدی تر به وجود آمد.
محصولات مرتبط با کتاب خاطرات هنرپیشه نقش دوم
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب خاطرات هنرپیشه نقش دوم" ثبت می‌کند