1. خانه
  2. /
  3. کتاب ۱۹۶۸ و سینمای جهانی

کتاب ۱۹۶۸ و سینمای جهانی

نویسنده: سارا سلجوقی
4.75 از 2 رأی

کتاب ۱۹۶۸ و سینمای جهانی

1968 and Global Cinema
انتشارات: رایبد
٪10
500000
450000
معرفی کتاب ۱۹۶۸ و سینمای جهانی
مه ۱۹۶۸ به‌عنوان رویداد و نه انقلاب، با انحراف از قاعده‌های موجود به گشایش در عرصه‌ی امکان‌ها انجامید. وضعیتی که در آن پدیده‌های مستقل به هم پیوند می‌خورند. به قول دلوزو گتاری مه ۱۹۶۸ رخ نداد اما در برگیری مشخصه‌های یک رویداد به آن پتانسیل انقلابی بخشید که نمی‌توان به‌ سادگی از آن عبور کرد؛ زیرا به اعماق جامعه رسوخ کرده است. همان‌طور که سال ۱۹۶۸ در سطح اجتماعی و سیاسی چشم جامعه را گشود و بر امکان تحقق چیزی دیگر تأکید کرد، در سطح سینما نیز فیلم‌سازان را بر آن داشت تا هم‌راستا با دانشجویان و کارگران، این امکان را در عرصه‌ی بیانی خود سینما جست‌وجو کنند. از آنجایی که ۱۹۶۸ را نه یک دوره‌ی یک‌ساله بلکه دوره‌ای طولانی از اوایل دهه‌ی ۱۹۶۹ تا اواسط دهه‌ی ۱۹۷۰ میلادی در نظر می‌گیرند، کتاب «۱۹۶۸ و سینمای جهانی» با تمرکز بر مجموعه‌ای گسترده از نیروهای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و هنری و تأثیر گفتمان ضد استعماری و جنبش‌های بین‌المللی در پیوند با فرهنگ‌های سینمایی، سیاست، زیبایی‌شناسی و رویداد مه ۱۹۶۸ را رمزگشایی می‌کند. همچنین، این کتاب توجه خود را از فرانسه به‌عنوان کانون این رویداد به سطح جهانی‌تری می‌گستراند و با بازاندیشی در سینمای جهانی، حاشیه را نیز به متن پژوهش‌ها در مقام امر جهانی بازمی‌گرداند. هر مقاله با ارائه‌ی خوانش‌های جدیدی از رابطه‌ی سینما با «سال ۱۹۶۸ طولانی» و کنار هم‌گذاری رویکردهای متفاوت، درک پژوهشگران و علاقه‌مندان سینما را متحول کرده و آنان را به بازنگری در رابطه‌ی سینما و سیاست سوق می‌دهد.
درباره سارا سلجوقی
درباره سارا سلجوقی
سارا سلجوقی استادیار مطالعات انگلیسی و سینما در دانشگاه تورنتو است.
قسمت هایی از کتاب ۱۹۶۸ و سینمای جهانی

درواقع، وسوسه می‌‎شویم که بگوییم عشق و غضب امر جهانی را در جایگاه «دیگری» سال ۱۹۶۸ آشکار می‌کند: «امر جهانی» هم در جایگاه« دیگری» دچار فقدان است و در نتیجۀ ناپیوستگی‌ها و نارابطه بی‌ارزش شده؛ و هم تضمین و پشتوانۀ امیال سیاسی آن رویداد است. همچنین سال ۱۹۶۸ را نقطه عطف تاریخی می‌دانیم؛ دورانی که سرمایه‌داری موفق شد دوباره خود را به‌شکل ریشه‌ای بازیابی کند و به این «دیگری جهانی» امکان داد تا برای لذتی که ویژگی سرمایه‌داری متأخر است، به قانون سوپراگویی تبدیل شود. عشق و غضب درون این دوگانگی قرار گرفته است؛ دوگانگی میان میل به ایجاد چشم‌اندازی وحدت‌بخش برای نمودهای گوناگون ژئوپلیتیکی مبارزه ) ۱۹۶۸جهانی )؛ و شناخت و برجسته‌سازی این نارابطه (همراه با لذت‌هایی که آنها را انباشته است.) با اندیشیدن به رویداد از دیدگاه میل و لذت، عشق و غضب ابهام و تیرگی سال ۱۹۶۸ را دوباره برای ما آشکار می‌کند؛ آن هم در برابر بسیاری از گفتمان‌های معاصر که می‌خواهند یک بار برای همیشه بگویند آن رویداد چه بود، چه معنایی داشت و چه چیزی از آن باقی مانده است.

سینما نمی‌تواند حقیقت را نشان دهد یا آن را آشکار کند؛ زیرا حقیقت، آن بیرون در دنیای واقعی، منتظر ثبت و ضبط نیست. آنچه سینما انجام می‌دهد تولید معناست و معنا را نمی‌توان فقط در رابطه با چیزی مانند معیار انتزاعی حقیقت یا ملاک حقیقت، بلکه باید آن را در پیوند با معانی دیگر تبیین کرد. به همین دلیل، هدف گدار از پادسینما هدف درستی است؛ اما اگر بپندارد که این پادسینما می‌تواند وجود قائم به ذات داشته باشد، در اشتباه است. این پادسینما فقط در کنار بقیۀ سینما وجود خواهد داشت. کارکرد این سینما نبرد با فانتزی‌ها، ایدئولوژی‌ها و تمهیدات زیبایی‌شناختی سینماست، آن هم به کمک فانتزی‌ها، ایدئولوژی‌ها و تمهیدات زیبایی‌شناختی ضد خودش!

اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب ۱۹۶۸ و سینمای جهانی" ثبت می‌کند