کتاب سفر خوش به ترنتون و کامدن

مامان چه خوب،خب،اگه لطف کنین هرروز صبح و عصر یه نعلبکی شیر جلوی گربه بذارین خیلی ممنون می شم-آه،عصر به خیر خانوم هاب مه یر! آرتور و کارولین این قد بلند داد نزن مامان!همه صداتو شنیدن. صحنه گردان چی؟دارین می رین خانوم کربی؟ مامان فقط واسه ی سه روز می ریم کمه دن. مامان همونی نیس که مجبور شد چارصد تا استیک بخره؟ [بابا سر تکان می دهد]خوشحالم جای اون نبودم. »مامان،می شه یه دست برام بخرین؟ مامان اگه با نمره های خوب قبول بشی شاید پدرت یه سدت برای مراسم فارغ التحصیلی ت بخره. بعد از مکثی مامان خیلی رویایی به صحبتش ادامه می دهد]خب،ما اونی رو که از دست دادیم فراموش نکردیم. مامان بیولا-اون دخترم که شوهر داره-اونجاس؛آخه شوهرش تو شرکت تلفن کار می کنه-چرا هی بهم سیخ می زنی دختر؟-ما همه داریم می ریم یه چن روزی اونو ببینیم. مامان دست هایش را دور آرتور حلقه می کند. بیولا از ما پولدارتره مامان؟ مامان [خشک و جدی به او نگاه می کند] سرت به کار خودت باشه بچه! دوس ندارم کسی جلوی من از پولدار بودن و بی پول بودن حرف بزنه. بیولا می نشیند روی تخت و فنرها را امتحان می کند] بیولا فکر می کنم تخت راحتی باشه مامان. بیولا [سرش را روی شانه ی مادرش می گذارد و گریه می کند] خیلی بد بود مامان. مامان کی گذاشتی ش تو فر؟ بیولا [در حالی که خودش را کنترل می کند حالا زوده، نرو."