ادواردو د فیلیپو که با نام کوچکش «ادواردو» شهرت دارد (۱۹۰۰ـ ۱۹۸۴)، بازیگر تئاتر، سینما، کمدی نویس، کارگردان تئاتر، سینماگر و شاعر، یکی از برجسته ترین شخصیت های فرهنگی ایتالیای سده ی بیستم است. تئاتر ادواردو یک راست به درون خانواده های ناپلی و روابط آن ها می رود و با تکیه بر «وریسم» با شخصیت ها روبه رو می شود. او در سطح حرکت می کند، اما شگرف آن که عمق آدم ها و روابط شان برملا می کند، بی آن که چون پیراندللو بر جنبه های روان کاوانه، تأکید شود. دیالوگ های درواقع ملموس شاید همان حکم روان کاوی شخصیت ها را داشته باشند. موقعیت ها در عین کمیک بودن، تراژیک هستند و بالعکس. ادواردو آگاهانه از گراییدن به ملودرام مردم پسند و محبوب ناپلی ها پرهیز می کند تا با ناتورالیسم واقعیت در تضاد نیفتد، اما از کمدیا دل آرته به بهترین وجه استفاده می کند. نمونه ی آن در پرده ی سوم نمایش نامه ی «شب عید میلاد در خانه ی کوپی یللو» است، هنگام دست به دست گشتن فنجان های قهوه، که در ضمن یکی از بهترین و مشهورترین کارهای او به شمار می آید.
کتاب شب عید میلاد در خانه ی کوپی یللو
قطره
ادواردو د فیلیپو
