اگر ترجمه های موجود در کتابخانه ها، تنها راه مواجهه ما با نمایشنامه های خارجی باشد، در این صورت درک و دریافتمان از تاریخ ادبیات نمایشی ناکامل و مجازی خواهد بود، که این تاریخ چیست مگر سیر متونی نمایی که هریک به دوره ای تعلق دارند نه جغرافیایی. در ایران بسیارند نمایشنامه هایی که ترجمه شده اند، در حالی که نه مهم بوده اند و نه در میان آثار نویسنده شان جایگاهی داشته اند. بسیارند نمایشنامه هایی که چنان در سیر ترجمه تحریف شده اند و تغییر شکل یافته اند که استناد به آن ها تنها ما را به تاریخی جعلی از ادبیات نمایشی می رساند.
کتاب نداهای درون