کتاب به دریا برگشته

بانوی جوانی بعد از سال‌ها دوری از زادگاهش به‌سبب وضعیت خاص زندگی به دیار خود برمی‌گردد. او به‌محض ورود به زادگاه متوجه می‌شود که خیلی چیزها تغییر کرده و بعضی نیز به همان حالت پیشین باقی مانده است. این موقعیت گذشته و اکنون به‌نحو خاصی در ذهن او در هم می‌آمیزد و فراتر از زمان و مکان، زیست روزانۀ وی را به چالش می‌کشد.

«اگر کسی می‌پرسید تالاب چه بویی می‌دهد، هیچ وقت نمی‌گفتم بویی مانند دریاچه‌ای راکد با علف‌های گندیده که مجموعه‌ای از بوهای شور و ماهی و دریا است. بوی تالاب شبیه به بوی دست‌های مادرم بود. تالاب همیشه در چند قدمی اتاقم بود و مانند مادرم همه جا حضور داشت، بوی تالاب بوی مادرم بود. مادرم غروب‌های نسبتا خنک بهار و تابستان یا ظهرهای پاییز و زمستان که تابش نور خورشید لذت بخش میشد روی نیمکت چوبی روبه روی تالاب می‌نشست و سرش را کمی عقب می‌برد و چشم‌هایش را می‌بست و بو می‌کرد.»