1. خانه
  2. /
  3. کتاب گل های لودگی

کتاب گل های لودگی

4.6 از 3 رأی

کتاب گل های لودگی

The Flowers of Buffoonery
٪5
100000
95000
معرفی کتاب گل های لودگی
"گل های لودگی" اثری تحریک‌آمیز از نویسنده مشهور ژاپنی اسامو دازای است که بیشتر به‌خاطر سبک ادبی تاریک و عمیقا درون‌گرایانه‌اش شناخته شده است. آثار دازای اغلب به بررسی مضامین ناامیدی وجودی، بیگانگی و شرایط انسانی می‌پردازند، و این کتاب نیز از این قاعده مستثنی نیست. دازای که به‌خاطر صدای روایی منحصربه‌فردش شناخته می‌شود، با آمیزه‌ای از شوخ‌طبعی، طعنه و غم عمیق، پیچیدگی‌های روان انسان را به تصویر می‌کشد. "گل های لودگی" قطعه‌ای قابل تأمل است که خوانندگان را به چالش می‌کشد تا در مورد پوچی زندگی تأمل کنند و در عین حال، وضوح و بینش مشخصه دازای را به نمایش می‌گذارد. نوشته‌های دازای به‌شدت تحت تأثیر مبارزات شخصی او با سلامت روان و بحران‌های وجودی است، و در "گل های لودگی"، او تجربیات شخصی خود را برای بررسی مسائل اجتماعی و فلسفی بزرگ‌تر به کار می‌گیرد. این کتاب، مانند بسیاری از آثار دازای، نگاهی منحصربه‌فرد به پیچیدگی‌های زندگی بشری از دریچه فردی که با سرخوردگی عمیق دست‌وپنجه نرم می‌کند، ارائه می‌دهد.
دازای در "گل های لودگی" قهرمان داستان را به خواننده معرفی می‌کند که هم محصول محیط خود است و هم فردی منزوی. روایت عمیقا درون‌نگر است و خود انعکاس شخصیت اصلی در داستان است. مانند بسیاری از آثار دازای، قهرمان داستان شخصیتی است که با احساس بیگانگی و نارضایتی عمیق از دنیای اطراف دست‌وپنجه نرم می‌کند. او خود را فردی بیگانه می‌بیند و با آمیزه‌ای از تحقیر، سردرگمی و ترحم، بدگویی‌های اطرافیان را مشاهده می‌کند. سفر قهرمان داستان درگیری با هویت و جایگاه خود در جامعه است. او در سراسر کتاب به ماهیت وجود انسان، پوچ بودن قراردادهای اجتماعی و تضادهای ذاتی زندگی می‌پردازد. این بازتاب‌ها اغلب او را به زیر سوال بردن ارزش نقش‌های مرسوم و معنای موفقیت سوق می‌دهد و او را وادار می‌کند تا با بیهودگی‌ای که در ساختارهای اطراف خود درک می‌کند، مقابله کند. عنوان داستان، "گل های لودگی"، منعکس‌کننده بیزاری قهرمان داستان از هنجارهای اجتماعی و درک او از زندگی به‌عنوان صحنه‌ای برای احمق‌ها است، دیدگاهی که مشخصه مجموعه بزرگ‌تر آثار دازای است. با این حال، در این دیدگاه تیره و تار، یک حس شوخ‌طبعی و پوچی نیز وجود دارد، زیرا قهرمان داستان اغلب خود را گرفتار سیستم‌هایی می‌بیند که انتقاد می‌کند.
"گل های لودگی" یک کاوش درخشان و در عین حال دلخراش درباره اضطراب وجودی و سرخوردگی اجتماعی است. تصویر تزلزل‌ناپذیر دازای از مردی که با پوچی زندگی دست‌وپنجه نرم می‌کند، هم تفکربرانگیز است و هم قلب را آزار می‌دهد. توانایی او در آمیختن شوخ‌طبعی با تأملات عمیق فلسفی در مورد بیگانگی، هویت و شرایط انسانی، این کتاب را برای هر کسی که علاقه‌مند به جنبه‌های تاریک‌تر تجربه انسانی است، خواندنی جذاب می‌کند. دازای در طول سفر قهرمان داستان، از خوانندگانش می‌خواهد تا در مورد انتظارات اجتماعی که زندگی ما را شکل می‌دهند، فکر کنند و راه‌هایی را که ممکن است ما در رنج خود شریک باشیم، در نظر بگیرند. "گل های لودگی" اثری است که خوانندگان را به چالش می‌کشد تا با حقایق ناراحت‌کننده‌ای درباره خودشان و دنیایی که در آن زندگی می‌کنند روبرو شوند، و آن را به یک اثر برجسته در میراث ادبی چشمگیر دازای تبدیل می‌کند.
درباره اوسامو دازای
درباره اوسامو دازای
اوسامو دازای نویسنده‌ای ژاپنی است که باوجود عمر کوتاهش تاثیر زیادی بر ادبیات ژاپن گذاشت. حتی نویسنده‌های بنامی مثل هاروکی موراکامی و کوبو آبه از وی تاثیر پذیرفته اند.
نظر کاربران در مورد "کتاب گل های لودگی"
2 نظر تا این لحظه ثبت شده است

این کتاب از دازای اوسامو به اتمام رسید و فوق‌العاده بود! یک روایت کاملا به خصوص خودش رو داشت! من بیشتر از اینکه درگیر داستان یوزو بشم درگیر گفت‌و گو‌های دازای اوسامو با من مخاطب شدم دازای اوسامو در این کتاب به جای قلم همیشگی اول شخص خود، قلم سوم شخص استفاده کرد و کمی بعد، این دازای اوسامو بود که اومد و گفت که چرا همچین‌کاری کرده است و با مخاطب خودش حرف زد. در اصل قلم سوم‌شخص خودش را با چرخشی ماهرانه به اول‌شخص برگردوند! «می‌توانستم این‌ها را اول‌شخص بنویسم و از تمام این ماجراها خلاص شوم اما بهار گذشته رمانی با راوی اول شخص نوشته‌ام. برای همین دودل بودم که دوباره همان کار را تکرار کنم. در ضمن از کجا معلوم که اگر فرداروزی بیفتم و سقط شوم، دانای کلی پیدا نشود و نظریه‌پردازی نکند و نگوید که رمان بی‌راوی اول شخص ره به جایی نمی‌برد. »(فصل اول صفحه ۶) در اصل درتمامی فصل‌ها دربین روایت سوم‌شخص، دازای می‌آید و با حرف می‌زد! و اِکراهی از این موضوع ندارد. ناراحت نمی‌شود که اینطوری همه‌چیز را می‌گوید و احساسات واقعی خودش را در وسط داستان سازی خودش بگوید و بطور کامل اظهار کند دارد یک داستان می‌گوید. که خودش اکثرا میگفت که داستان مزخرفی دارم می‌گویم و این یک شکست بزرگ خواهد بود. این موضوع هرچه میریم در داستان بیشتر میشود، هرچقدر بیشتر جلو میریم و می‌فهمیم خود دازای هم مثل ما گیج شده و نمیداند باید چه کار کند و متوجه می‌شود نمی‌تواند چیزهایی را که میخواد بیان کند و بیشتر و بیشتر ظاهر می‌شود و با ما گفت‌وگو می‌کند. این داستان اولین داستانی در ادبیات ژاپن بود که با شیوه‌ی غربی نوشته شد. دازای در این کتاب شوخ‌طبعی و کمدی خودش را به اجرا در می‌آورد و به خوبی آن بخش خودش را به رخ دیگران می‌کشد. «بعداز آنکه نویسنده‌ای علاقه‌اش را به موضوع از دست می‌دهد افت کیفیت محسوسی در جمله‌ها حس می‌شود. راستش حرفم را پس می‌گیرم. جمله‌ی آخرم خیلی هم گیرا بود.》 (فصل ۷ صفحه ۳۸) «بگذریم، از توصیف منظره‌ها عقم می‌گیرد.» (فصل ۴ صفحه ۲۲)

1404/04/12 | توسطآیدا پورنیا - کاربر سایت
0
|

خیلی کتاب زیبایی بود.شخصا کارهای این نویسنده رو خیلی دوست دارم ؛ اما با ترجمه‌ی خوبی که داشت ،لذتبخش‌تر هم شد.سپاس فراوان

1404/02/14 | توسطکاربر سایت
0
|
پاسخ ها

من تازه شروع کردم، درخشان غمناکه.

1404/02/27|توسطحسین خالقی - کاربر سایت
0