کتاب در باب تاریخ فلسفه ی جدید;

کتاب در باب تاریخ فلسفه ی جدید

On the History of Modern Philosophy

کد کتاب : 15975
مترجم :
شابک : 978-6229500316
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 224
سال انتشار شمسی : 1403
سال انتشار میلادی : 1827
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 4
زودترین زمان ارسال : ---

معرفی کتاب در باب تاریخ فلسفه ی جدید اثر فریدریش ویلهلم یوزف شلینگ

درباب تاریخ فلسفه مدرن یک متن انتقالی کلیدی در تاریخ فلسفه اروپایی است. در آن F.W.J. شلینگ به بررسی فلسفه از دکارت تا ایده آلیسم آلمانی می پردازد و نشان می دهد که چرا پروژه ایده آلیست در نهایت محکوم به شکست است. آثار شلینگ مسیر فلسفه را از دکارت تا اسپینوزا، لایب نیتس، کانت، فیشته، ژاکوبی تا آثار خود هگل و شلینگ ترسیم می کند. نقدهای گسترده هگل پیشاپیش بسیاری از استدلال هایی است که می توان در فوئرباخ، کی یرکگور، مارکس، نیچه، هایدگر و دریدا یافت.
فریدریش ویلهلم یوزف فون شلینگ (زاده ۲۷ ژانویه ۱۷۷۵ – درگذشته ۲۰ اوت ۱۸۵۴) فیلسوف ایده‌آلیست آلمانی، عضو آکادمی علوم مونیخ، استاد دانشگاه‌های برلین، ینا و ارلانگن بود.
فریدریش ویلهلم یوزف فون شلینگ فیلسوف ایده‌آلیست آلمانی در قرن هیجدهم می زیست. فلسفه شلینگ و فیشته تأثیر زیادی از آرای کانت پذیرفت. شلینگ معتقد بود که امر مطلق پیونددهنده میان سوژه و ابژه است و لذا سوژه یا انسان شناسا باید به درک این مطلقیت نائل شود، از همین رو وی برای آزادی انسان در ارتباط با امر مطلق اهمیت بسزایی قائل بود. به نظر شلینگ انسان با شناخت امر مطلق به خود مطلق می رسد. شلینگ نقش عمده‌ای در توسعهٔ ایده‌آلیسم آلمانی دارد و معمولا نقش او را در انتقال میراث از فیشته به هگل بااهمیت می‌دانند. وی به پیروی از عقاید کانت و لایب‌نیتز کتاب‌های زیادی نوشت.
فریدریش ویلهلم یوزف شلینگ
فریدریش ویلهلم یوزف فون شلینگ (Friedrich Wilhelm Joseph von Schelling) (زاده ۲۷ ژانویه ۱۷۷۵ ـ درگذشته ۲۰اوت ۱۸۵۴) فیلسوف ایده‌آلیست آلمانی، عضو آکادمی علوم مونیخ، استاد دانشگاه‌های برلین، ینا و ارلانگن بود.فریدریش ویلهلم جوزف فون شلینگ ؛ فیلسوف ایده‌آلیست آلمانی در قرن هیجدهم می زیست. فلسفه شلینگ و فیشته تأثیر زیادی از آرای کانت پذیرفت. شلینگ معتقد بود که امر مطلق پیونددهنده میان سوژه و ابژه است و لذا سوژه یا انسان شناسا باید به درک این مطلقیت نائل شود، از همین رو وی برای آزادی...
دسته بندی های کتاب در باب تاریخ فلسفه ی جدید
ادبیات آلمان
فلسفی
دهه 1820 میلادی
نکوداشت های کتاب در باب تاریخ فلسفه ی جدید
..an excellent translation of Frederick von Schelling's lectures on the history of modern philosophy....Schelling's lectures will be of particular interest to historians of nineteenth century philosophy, intellectual historians, and anyone teaching upper-level undergraduate or graduate courses in nineteenth century.
..ترجمه ای عالی از سخنرانی های فردریک فون شلینگ در مورد تاریخ فلسفه مدرن .... سخنرانی های شلینگ مورد توجه ویژه مورخان فلسفه قرن نوزدهم، مورخان روشنفکر و هر کسی که دوره های کارشناسی ارشد یا کارشناسی ارشد را در قرن نوزدهم تدریس می کند، خواهد بود.
European Studies Journal
..a challenging attempt to comprehend modern philosophy, and an intriguing glimpse into the work of a philosopher.
..a challenging attempt to comprehend modern philosophy, and an intriguing glimpse into the work of a philosopher whose later development as a thinker has evaded translation into English. ▲ 😐 .. تلاشی چالش برانگیز برای درک فلسفه مدرن، و نگاهی اجمالی جذاب به کار یک فیلسوف.
Peter Simpson
قسمت هایی از کتاب در باب تاریخ فلسفه ی جدید (لذت متن)
سوژه، از آن حیث که هنوز در جوهریت محض اش اعتبار می شود، هنوز از هرگونه هستی آزاد است، و اگرچه هیچ نیست، با این همه به منزلهٔ هیچ است. (گفتم) هیچ نیست، زیرا هنوز سوژه است، (گفتم) به منزلهٔ هیچ است، زیرا ابژه نیست، چون در هستی برابرایستایی موجود نیست. اما امکان ندارد در این انتزاع بماند؛ اصطلاحا برای اش طبیعی است که خودش را به منزلهٔ چیزی و، بنابراین، به منزلهٔ ابژه اراده کند. اما تفاوت این ابژه شدن با آنچه آن نیز باید مقدم بر جوهر اسپینوزایی اندیشیده شود این است که این آخری (یعنی جوهر اسپینوزایی) با فقدان کامل خویشتن خویش و، بنابراین، کلا و بی هیچ قید و شرطی در ابژه مستحیل می شود، و فقط به منزلهٔ چنین چیزی (به منزلهٔ ابژه) طرف مواجهه قرار می گیرد، اما آن سوژه کور نیست بلکه بیش تر خودفرانهی نامتناهی است، یعنی در ابژه شدن از سوژه بودن بازنمی ایستد و بنابراین، نامتناهی است نه به این معنای صرفا منفی که فقط متناهی نیست یا (به این معنا که) به هیچ وجه امکان ندارد متناهی شود، بلکه به این معنای ثبوتی که می تواند خودش را متناهی (به چیزی تبدیل) سازد، اما از دل هر تناهی ای بار دیگر پیروزمندانه به عنوان سوژه ظهور کند، (۱۰۰) یا: از طریق هر متناهی شدن (یا) ابژه شدنی خود را صرفا بار دیگر به قوهٔ عالی تری از جوهریت برکشد.