کتاب تجربه ی اوج (فراسوی سرخوشی)

هر چند اکنون سالم تریم و بیش تر عمر می کنیم و حتی محروم ترین افراد از تجملاتی برخوردارند که تا همین چند دهه پیش در تصور هم نمی گنجید ( در قصر لویی چهاردهم، پادشاه سرزمین آفتاب، حمام و دستشویی به اندازه ی کافی وجود نداشت، در اعیان نشین ترین خانه های قرون وسطا صندلی ای نبود و هیچ یک از امپراتوران روم نمی توانستند در زمان بی حوصلگی تلویزیونی را روشن کنند ) و با وجود اطلاعات شگفت انگیز علمی در دسترس، مردم غالبا به این احساس می رسند که عمرشان تباه شده و یا به جای زندگی سرشار از شادی، عمرشان در اضطراب و کسالت سپری شده است.

در ابتدا، داده های ما منحصر به مصاحبه ها و پرسش نامه ها بود. پس از مدتی، برای دقت بیشتر روش جدیدی ابداع کردیم تا کیفیت تجربیات ذهنی را اندازه گیری کنیم. این تکنیک، روش نمونه برداری تجربه ( ۵) نامیده می شود. در این روش از افراد خواسته می شود که یک دستگاه بوق زن ( ۶) را به مدت یک هفته به همراه خود داشته باشند و هر وقت که دستگاه بوق زد، احساس و کاری را که در حال انجامش هستند یادداشت کنند. این دستگاه روزی هشت بار با فواصل نامنظم از طریق یک فرستنده رادیویی فعال می شود. در پایان هفته افراد دریافت کننده ی پیام شرحی از زندگی خصوصی خود را مانند سناریوی یک فیلم تهیه می کنند که مربوط به لحظاتی است که دستگاه بوق زن به صدا درآمده بود. تاکنون بیش از صدهزار تجربه گوناگون از سراسر جهان گردآوری شده است. نتیجه گیری های این کتاب بر پایه ی داده هایی است که از این روش به دست آمده است. پژوهشی که درباره ی اوج در دانشگاه شیکاگو آغاز کردم، اکنون در سراسر جهان گسترش یافته است و پژوهش گرانی در کانادا، ایتالیا، آلمان، ژاپن و استرالیا این مطالعات را دنبال کرده اند.