کتاب گور سفید

همیشه فکر می کردم تشخیص رفتار زن ها از دخترها کار ساده ای است، با کمی دقت می شود آن سبکی و طنازی راه رفتن دختر را از زن تمیز داد، خاصه که آن زن مادر شده باشد، خود به خود وقاری در پاها و کمر و دست ها پدید می آید که آن سنگینی حس می شود، ولی دختر نه. ابروهای پر نشانه بود که دیگر نیست، همه قیطانی شده و نازک. می ماند همین راه رفتن که دخترها، سبک انگار که باد بپیچد توی شاخه ی درختی تنک، نرم و لغزان می روند، پرگونه انگار پا بگذارند روی زمین سفت، ولی در عمل دیدم این گونه نیست. این به ساده نگری و خامی من برمی گشت. تجربه ی سایه به سایه راه رفتن با کدام زن یا دختر جوان را داشتم که این گونه فکر می کردم؟ نمی دانم. از شنیده ها یا حسی که باید این گونه باشد مدد گرفته بودم که غلط بود…