یکی از انگیزه های مهم برای ایجاد رابطه با جنس مخالف، پاسخ گویی به نیاز روانی، عاطفی غریزی است؛ یعنی ساختار وجودی انسان به گونه ای است که جوان در مقطعی، به طور جدی احساس می کند تلاطم و التهاب درونی اش تنها با گفتگو، معاشرت، هم نشینی و ایجاد رابطه با جنس مخالف آرام می گیرد. بنا به دستور شرع مقدس، پاسخ گویی به نیازهای عاطفی و غریزی و تمایل و گرایش درونی به جنس مخالف، تنها و تنها باید با ازدواج تأمین شود و بدون عقد قرارداد ازدواج بین دختر و پسر و جاری شدن صیغه عقد، هرگونه ارتباط جدی و انس و صمیمیت و معاشرت، نادرست و گناه تلقی می شود. بنابراین دختر و پسر می توانند پس از بلوغ عقلی و جسمی و کسب آمادگی های لازم، به شرط یافتن یار موافق و مناسب، برای تأمین این نیازها از یک طرف و آلوده به گناه نشدن از طرف دیگر، «ازدواج» کنند.
کتاب دوستی های قبل از ازدواج
لیوسا
مجتبی حورایی
