با وجود این که اشعار و افکار فردریش هلدرلین به زبان آلمانی بود و با تشویق دنیای انگلیسی زبان به کارش ادامه داد اما آثار او در مقایسه با هم عصرانش چندان ترجمه نشده است.
نام کامل او یوهان کریستین فردریش هلدرلین است. شعر غنایی اش جایگاه مهمی در رمانتیسم داشت. از آن جا که وی تحت تاثیر نظریات فلسفی هگل و شلینگ بود، به باور محققان نقش چشمگیری در حرکت روشنفکری آلمان ایفا کرد. هگل و شلینگ دو چهره ی برجسته ی تفکر رمانتیک آلمان هستند و رابطه ی دوستی شان با هلدرلین به رشد رمانتیسم در گذر به ایده آلیسم کمک کرد. اگرچه هلدرلین در ابتدا فقط شاعر بود و نوشته های زیادی در زمینه ی فلسفه نداشت اما وی به فلسفه اعتبار بخشید.
شعر هلدرلین بسیار مهم است. او قالب شعر رمانتیک آلمانی را پایه گذاشت. فرهنگ و اسطوره های یونان مورد توجه او بود و این به خوبی در اشعارش نمایان است. وی در اشعارش اغلب از تصویر دنیای طبیعی الهام می گیرد که یکی از ویژگی های رمانتیسم است. رمانتیسم نقش والایی در جلوه ی زندگی طبیعی دارد و پل ارتباطی بین هنر، طبیعت و معنویت است. برخلاف بعضی از هم عصرانش، هلدرلین تعصبی به فرم در شعر نداشت. مخصوصا بعدها زمانی که حرفه ای کار می کرد شعر را در قالب هایی می سرود تا ریتم مورد نظرش را بیابد و در پایان عمرش شعرهای نیمه کاره فراوانی داشت که کامل نشده بود. تفاوت دیگر هولدرلین با شاعران اوایل دوره ی رمانتیسم این است که تصویرسازی در آن دوره بسیار ساده بوده و شعر هلدرلین غالبا نسبت به شاعران دیگر دوره رمانتیسم درون گراتر است. به همین دلیل شعرش خلاقانه تر و جذاب تر از شاعران برون گرا و عینی است.
کتاب آنچه می ماند
نیلوفر
فریدریش هولدرلین
