برتولت برشت را بیشتر به عنوان برجسته ترین نمایشنامه نویس تئاتر روایی (که نقطه مقابل تئاتر دراماتیک است)، و به خاطر نمایشنامه های مشهورش می شناسند. اما برتولت برشت گذشته از این که نمایشنامه نویسی موفّق و کارگردانی بزرگ بود، شاعری خوش قریحه نیز بود و شعرها، ترانه ها و تصنیف های پرمعنا و دل انگیز بسیاری سرود. وی همچنین با ابداع سبک فاصله گذاری در تئاتر، انقلابی بزرگ را در زمینه ی هنرهای نمایشی به پا کرد. کتاب (جلادان هم می میرند) از آثار این نویسنده است. شعرهای نمایشی برشت را از مهم ترین آثار او دانسته اند. اینها شعرهایی هستند که به صورت سرود، تصنیف یا ترانه وارد نمایشنامه های او شده و به مناسبت های موضوعی خاص یا برای غنا بخشیدن به موضوع و افزایش اثرگذاری، به صورت پیش درآمد، میان پرده، موخره یا در میان متن آورده شده اند. این شعرها اغلب طنزآمیز یا هزل آمیز هستند و زیر پوستهی شوخ طبعانه ی خود مفاهیم بسیار جدی و آگاه کننده داشته و پیام رسان ایده های نقادانه و اجتماعی برشت هستند. بیشتر نمایشنامه های برشت دربرگیرنده ی یک یا چند سرود، ترانه و شعر است.
کتاب سقراط زخمی
حوض نقره
برتولت برشت
