کتاب برآمدن پول

از آغاز پیدایی پول کالایی تا پایان دوره نظام پولی یک فلزی ، پول کالایی تمام عیار رایج بود. پول تمام عیار، پولی است که ارزش آن به عنوان یک کالا در اهداف غیرپولی، معادل ارزش آن در اهداف پولی (به عنوان واسطه مبادله ) باشد؛ چنان که پول های کالایی فلزی و غیرفلزی، ارزش پولی و غیرپولی معادل داشته اند. در زمان حاکمیت استاندارد طلا، سکه های طلا پول تمام عیار بودند. سکه های پولی تمام عیار را معمولا دولت ها ضرب و منتشر می کردند و ذوب کردن آنها برای استفاده غیرپولی، قانونی بود. کشورهایی که از سکه های طلا استفاده می کردند، با کشف معادن جدید طلا یا کاهش هزینه های معدن کاوی طلا، دچار تورم اقتصادی می شدند در جوامع ابتدایی به جای استفاده از پول در معاملات، دادوستد به صورت پایاپای - تهاتری، یعنی تبادل کالا یا خدمت با کالا یا خدمت دیگر، انجام می گرفت. اما این نوع معامله معایبی داشت که از مهمترین آنهاست : ۱) عدم امکان ذخیره قدرت خرید به دلیل پایین آمدن کیفیت کالا یا تغییر سلیقه ها که موجب کاهش ارزش مبادله ای کالا می شده است ۲) فقدان معیار همگانی برای سنجش ارزش کالاها ۳) عدم امکان انعقاد قراردادهای مشروط به پرداخت در آینده پول کالایی. برای غلبه بر مشکلات اقتصاد تهاتری، در هر یک از جوامع، کالایی به عنوان پول انتخاب شد که به آن پول کالایی گفته می شود. نوع پول کالایی به تناسب شرایط جغرافیایی و اقتصادی جوامع متفاوت بود: در آبادی های کنار دریاها، صدف؛ در مناطق سردسیر، پوست حیوانات ؛ و در جامعه های کشاورزی و دامداری، چارپایان اهلی به ویژه گاو. پول فلزی (یا پول کالایی فلزی). پول فلزی، به ویژه از طلا و نقره، در تکامل پول کالایی پدید آمد و رایج شد. این فلزات به این دلایل به عنوان پول انتخاب شدند: دوام، یک شکل بودن، سهولت در استاندارد شدن، و آسانی تشخیص و حمل و ذخیره سازی و تقسیم پذیری آنها. پول کالایی فلزی از سده هشتم پیش از میلاد تا سده چهاردهم / بیستم رایج بوده است. سابقه رواج سکه فلزی به قرن هشتم یا نهم پیش از میلاد در لیدیا، واقع در آسیای صغیر، می رسد. در قرن چهارم پیش از میلاد، ایران نخستین کشوری بود که نسبت برابری سکه های نقره و طلا را برمبنای ۱۳۱۲ و یک قرار داد...