کتاب جدائی گفت و گو

شاید نمی­داند کسی این شعرها از نسل گذشته به نسل من آمده­ اند، یا نسل من را به گذشته­ ای در آینده برگشت می­ دهند، شعرهایی که انگار پس از طی آب­های شب و فصول ثانیه­ها، از شانه ­های شاعر (که بار عمری بی گمان بر آن گذشته است) زبان گشوده به جهان درون ورود کرده­اند: شعرهایی که در ارتباط مستقیم با درک خاص شاعر از جهان و پیرامون، مرز «بیرون» و «درون» را در خود کشیده و تبدیل به مدلی دیگر از گفتن جهان شده­اند! جهانی بر جهانی دیگر که در سکوتی نقره­ای به جامه­ی خلق درآمده­اند…