کتاب رأس ساعت گل

شعر صف شکن محور است و چه گونه اندیشه های شاعر و چرایی های فلسفی وی سرشت شعر او را می ریزد. پس از حصول اطمینان از آنچه شعر می گوید باید به چه گونگی ارائه ی این اندیشه ها در شعر صف شکن نیز نظر افکند. آنچه اندیشه های او را به شعر تبدیل می کند و دلنشین می سازد پیش از این در مورد پیچیدگی و انتزاعی بودن تصاویر صف شکن به اندازه کافی سخن گفته ایم ولی خاطرنشان کردیم که تکرار برخی از این تصاویر آنها را به نقش مایه های معناداری تبدیل می کند که مارا به معنا و مضامین اصلی رهنمون می شوند.
مجموعه اشعار صف شکن مملو است از اشعاری که شاعر همواره در تعمق و جدالی درونی، خیام وار سعی به درک و پذیرش ماهیت هستی می کند. در اشعار وی چیزی خودنمایی می کند که انگار همان است که همه زمانی در مورد آن کنجکاو بوده ایم: نوعی خود-داوری و قرار دادن حیاتمان در میزان زندگی تا ببینیم چه کرده ایم و چه بوده ایم و آیا توانسته ایم بر بوم سپید حیات نقطه ای از خود به جای گذاریم…