داداش عاشق وطنش است. این که تکرار می کند، چو ایران نباشد، تن من مباد، شعار نیست. وقتی هم که می گوید، همه جای ایران سرای من است، تعارف نمی کند. می گوید: وطن مثل مادر آدم است. آدم می داند که مادرهای زیباتر، جوان تر و با کمال تر از مادر خودش زیادند، ولی حاضر نیست مادر خودش را با هیچ مادری عوض کند...
داستانهای بلندش بسیار زیبا بودند. قلم خوبی دارد.