کتاب کانادا

پدر و مادر ما جزو آن دو نفری از جمعیت جهان به شمار می آمدند که هر کاری از آن ها برمی آمد جز سرقت از بانک. به هیچ وجه آدم های عجیب و غریبی به نظر نمی رسیدند؛ هیچ چیزشان شبیه تبهکارها نبود. هیچکس فکرش را هم نمی کرد که به چنان سرنوشتی دچار شوند. آدم هایی بسیار معمولی بودند. هر چند ماجرای سرقت بانک، هر دویشان را کمی از این معمولی بودن دور کرد.

پدرم، بو پارسونز، متولد 1923 در بخش روستایی منطقه مارنگو در آلاباما بود و از بس عجله داشت در سال 1939 مدرسه را رها کرد و به لشگر هوایی ارتش که بعدها با تغییر نام به نیروی هوایی ارتش تبدیل شد، پیوست. وارد دموپولیس شد، در راندولف، در نزدیکی های سن آنتونیو، آموزش دید و مدت ها تلاش خود برای کسب درجه ی خلبانی را ادامه داد، اما از آنجایی که استعداد چندانی از او دیده نشد، او را تنها به عنوان راهبر بمب افکن پذیرفتند. او معمولا با بمب افکن های میشل نیمه سبک B-25 پرواز می کرد که بیشتر در فیلیپین و بعدها در اوساکا مشغول انجام وظیفه ویران سازی اراضی - عوامل دشمن و مردم بیچاره - بود.

چشمان فندقی رنگ تر و فرزش همیشه در هر اتاقی که بود دنبال کسی می گشت تا توجهش را به خود جلب کند - که عموما من و خواهرم بودیم که مورد جست و جوی آن یک جفت چشم قرار می گرفتیم. پدرم خوب بلد بود به سبک و لهجه ی جنوبی ها جوک های چرند پرند تعریف کند، با ورق و چیزهای دیگر شعبده بازی می کرد، او حتی می توانست شست دستش را جدا کند و دوباره برش گرداند سر جایش یا یک دستمال پارچه ای را غیب و دوباره ظاهر کند.