کتاب تاریخ سینمای ایران

The History of Iranian cinema
از آغاز تا سال ۱۳۵۷
کد کتاب : 23462
شابک : ‫‬‭978-6001522055
قطع : وزیری
تعداد صفحه : 537
سال انتشار شمسی : 1398
سال انتشار میلادی : 1984
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 12
زودترین زمان ارسال : 11 آذر

معرفی کتاب تاریخ سینمای ایران اثر مسعود مهرابی

"تاریخ سینمای ایران" " از آغاز تا سال ۱۳۵۷" اثری است از " مسعود مهرابی" که از پرفروش ترین کتاب های منتشر شده در این حوزه به شمار می رود. "مسعود مهرابی" دلیل نگارش "تاریخ سینمای ایران" را که بارها مورد تجدید چاپ قرار گرفته، نیاز به یک خط کشی واضح و مشخص میان آثار پیش از انقلاب و بعد از آن دانست. به این ترتیب اثری جامع تدوین شده که با مطالعه ی آن می توان به تجزیه و تحلیلی متقن و مستدل درباره ی آثار سینمایی قبل از انقلاب، دست پیدا کرد. این اثر که بالغ بر ششصد صفحه است، نتیجه ی پژوهش ها و نکته سنجی های فردی است که خود از صاحب نظران در حیطه ی سینما و دانش آموخته رشته ی سینما و تلویزیون بود.
پس از مقدمه و پیش گفتار کتاب "تاریخ سینمای ایران"، بخش اول این اثر در دو مرحله، سینمای ایران را بررسی می کند؛ قسمت نخست آن، "خشت اول" نام داشته که وقایع سینمایی مربوط ب سال های 1279 تا 1316 را زیر ذره بین قرار داده و قسمت دوم با عنوان "دیوار کج"، سینما و رخدادهای آن را در فاصله ی سال های 1327 تا 1357 تجزیه و تحلیل می کند. بخش دوم شامل قسمت های مختلفی نظیر مستندسازی، تلویزیون، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و سینمای آماتور است و بخش سوم به مواردی نظیر فیلمنامه، دوبله، سیاهی لشکر، پلاکارد سازی، سینماها، اقتصاد، سانسور و نوشته های سینمایی می پردازد. این سه بخش، بدنه اصلی "تاریخ سینمای ایران"،" از آغاز تا سال ۱۳۵۷" به قلم "مسعود مهرابی" را تشکیل می دهد و نمایه نیز در بخش چهارم کتاب قرار گرفته است.

کتاب تاریخ سینمای ایران

مسعود مهرابی
مسعود مهرابی (متولد۱۳۳۳ در تهران) روزنامه‌نگار، نویسنده و کاریکاتوریست ایرانی است. او دانش‌آموخته رشتهٔ سینما و تلویزیون از دانشکده هنرهای دراماتیک دانشگاه هنر (۱۳۶۱–۱۳۵۵) است و رشتهٔ مدیریت تولید فیلم را در سازمان مدیریت صنعتی ایران گذرانده است. مهرابی فعالیت خود را به عنوان روزنامه‌نگار از سال ۱۳۵۰شروع کرده‌است و تا سال ۱۳۶۴ با بیش از بیست نشریه همکاری داشته‌است. او اکنون مدیر و صاحب امتیاز فیلم (از سال ۱۳۶۲) و سالنامه فیلم (از سال ۱۳۷۱) است. انتشار فصلنامه ان...
قسمت هایی از کتاب تاریخ سینمای ایران (لذت متن)
انقلاب ها تاریخ را به قبل و بعد از خودشان تقسیم می کنند و میل به فراموش کردن گذشته دارند. اما بعد از وقوع شان ناگاه نگاه هایی به دلایل گوناگون متوجه گذشته می شوند تا بالا و پست جهان پیشین را بازنگرند و به سنجش درآورند. چاپ و نشر وسیع کتاب کتاب های تاریخی در سه دهه اخیر و استقبال گسترده از آنها زاییده چنین جریان غیرقابل اجتنابی است.

کتاب تاریخ سینمای ایران (از آغاز تا 1357) هم محصول وضعیت یاد شده است. سینمای پیش از انقلاب ایران جز انگشت شمار فیلم هایی معتبر و باارزش، در کلیت کارنامه ای قابل دفاع نداشت و ندارد، بنابراین از چشم انقلابیون آن سال ها پست بود و دورانداختنی. اما کم ترین زیان محو کردن آثار و اعمال گذشتگان، بازگشت آرام جهان کهنه و برقراری مناسباتی است که نسل هایی علیه آن شوریده اند. مشکل دیگری که زدودن های شتابزده می آفریند، خلل در تداوم طبیعی تاریخ یک ملت است که بی شک انباشته از فراز و نشیب و زشت و زیباست، اما به هر حال (دوست داشته باشیم یا نه) چراغ راه آینده است. گذر زمان ناگزیر با فراموشی و خاموشی همراه است.