مجالس عزاداری در طول حیات خود، با بهره گیری از دو عنصر «عقل» و «احساس» (منبر و مداحی)، امر خطیر انتقال فرهنگ دینی را بر عهده داشته اند. اما به نظر می رسد در سال های اخیر وجه تعامل منبر و مداحی ، صورتی تقابلی یافته و محوریت مجالس بر مداحی قرار گرفته است. مداحی محوری، در واقع به معنای غلبه ی عاطفه گرایی بر عقل گرایی در مراسم مذهبی است که برای خرده نظام دینی آسیب های جدی و مهمی به همراه خواهد داشت. پژوهش حاضر، با رویکردی جامعه شناسانه، درصدد شناسایی این آسیب ها است.
کتاب عاطفه گرایی و عقل گرایی در مراسم مذهبی