کتاب اخلاق (رساله ای در ادراک شر)

کتاب «اخلاق: رساله ای در ادارک شر» نوشته آلن بدیو اثری در نقد نظریه‌های اخلاقی معاصر را در جهت بازاندیشی بنیادی در فلسفۀ اخلاق است. بدیو با نقد پارادایم‌های اخلاقی غالب در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم شروع می کند. او استدلال می کند که این پارادایم ها که بر حقوق بشر، مدارا و پرهیز از رنج تأکید دارند، اساسا ناقص هستند. به گفته بدیو، این رویکردها در خدمت تقویت وضعیت موجود و ناتوان در رسیدگی به علل اصلی شرور است. او معتقد است که چنین اخلاقی واکنشی است و به جای ترویج خیر واقعی، بر پیشگیری از آسیب تمرکز دارد. محور استدلال بدیو، تعریف مجدد او از شر است. او درک مرسوم از شر را به عنوان صرفا تحمیل رنج یا نقض حقوق رد می کند. در عوض، بدیو معتقد است که شر از خیانت به آنچه که او «حقیقت-رویداد» می‌خواند ناشی می‌شود - لحظاتی از تغییرات عمیق که احتمالات جدیدی را برای وجود انسان آشکار می‌کنند. برای بدیو، شر انکار یا سرکوب این رویدادهای دگرگون کننده است. به عبارت دیگر، حقیقت-رویداد، رویدادهای نادر و بنیان‌شکنی هستند که نظم مستقر را بر هم می‌زنند و عرصه‌های جدیدی از امکان را می‌گشایند. نمونه‌هایی از رویدادهای اکتشافات علمی، نوآوری‌های هنری و انقلاب‌های سیاسی هستند. به عقیدۀ بدیو، اخلاق واقعی مستلزم وفاداری به این رویدادها است، یعنی تعهد به حقایق جدیدی که آشکار می‌‍کنند و پتانسیل دگرگون‌کننده‌ای که دارند. به طور خاص، بدیو چهار حوزه را مشخص می‌کند که در آن حقیقت-رویدادها می‌توانند رخ دهند: علم، هنر، سیاست و عشق. هر دامنه روش منحصر به فرد خود را برای تولید حقایق و به چالش کشیدن وضعیت موجود دارد. در علم، رویدادها ممکن است شامل اکتشافات پیشگامانه باشد. در هنر، آنها می‌توانند آثار انقلابی باشند که هنجارهای زیبایی شناختی را بازتعریف کنند. در سیاست، آنها ممکن است جنبش های رادیکالی باشند که ساختارهای قدرت موجود را به چالش می‌شکند و در عشق، دگرگونی‌های عمیق شخصی را در بر دارند. رفتار اخلاقی شامل شناخت و وفادار ماندن به این رویدادها، حتی در مواجهه با مخالفت‌های بیرونی و دیگر مشکلات است.