این کتاب علاوه بر مقدمه شامل بخش های «نیات»، «نقاشی به مثابه مجموعه تخریب ها»، «احترام به نقاشان»، «کوبیسم»، «تصویری، غیر تصویری، آبستره(انتزاعی)»، «مادرید سوم نوامبر»، «شعر»، «پیکاسو توضیح می دهد»، «بیانیه ژوئیه 1937 پیکاسو»، «پیام به کنگره هنرمندان»، «نامه سرگشاده به یک هنرمند جوان اسپانیایی»، «سیاست»، «میز معمار»، «اظهار نظر درباره هنرمندان دیگر»، «پیکاسو و کارهایش» و «گرنیکا» است. در مقدمه این کتاب می خوانیم: «تمام کسانی که به گونه ای با پیکاسو روابط گسترده داشته اند بر این عقیده اند که او هرگز درباره هنر چیزی نمی نویسد. به هنگام گفتگو نیز موضوع هنر او را به طنزگویی می کشاند. حتی در گفت و گوهای جدی نیز، که تنها با معدودی از یاران قدیم پیش می آید، می گویند که ثبت اظهارات پرمغز او دشوار است و حتی همین دوستان هم، که به شیوه بیان پیکاسو آشنایی دارند و از عهده کشف رموز آن برمی آیند، نمی توانند گفته های وی را، آن سان که زیبایی شناختی معین و مشخصی را شکل ببخشد، یادداشت کنند.» در این کتاب همچنین دو بیانیه از پیکاسو مربوط به سال های 1923 و 1935 به چشم می خورد که در آن ها تا حدی نقطه نظرات خود را پیرامون جهان نقاشی و نگاه نقاشانه بیان می کند.
کتاب پیکاسو سخن می گوید
نگاه