در وضعیت جمعیتی خاص خراسان و آمیختگی اجتماعی فرهنگی و زبانی قوم های تشکیل دهنده ی مردم شهرها و روستاها، یافتن فارس خالص همانطور که ایوانف نیز در حدود یک سده پیش بیان داشته است، بسیار دشوار می نماید، مگر در پاره ای از روستاهای دور افتاده این سرزمین. پراکنش فارس ها در سراسر خراسان به این ترتیب بوده است: در شمال جمعیتی از فارس ها در نواحی اسفراین، جاجرم و کم و بیش در محل هایی در امتداد مرز روسیه می زیستند . فارس های استقرار یافته در این نواحی تازه واردانی بودند که از بخش های گوناگون ایران، پس از حملات ترکمانان به این محال در اثر تصرف ماورای خزر توسط روسها، متوقف شده بود، به این منطقه آمده بودند. در جنوب خراسان جماعتی از فارس ها در روستاهای نسبتا کهن زندگی می کردند که در دامنه های شمالی رشته کوه های جغتای در ناحیه جوین قرار داشتند. گروه فارس های جوین با اینکه در تماس نزدیک با ترک ها و کردها بودند، زبان خراسانی مهجور خود را بهتر از روستاییان نواحی دیگر حفظ کرده بودند .
دارم میخونمش ایشالا میام و نظرمو مینویسم