این کتاب روایتی انسان‌شناسانه از تجربه‌ی مادری است که به روشی خود مردم‌نگارانه نگارش یافته است. در خودمردم‌نگاری، نویسنده از تجربه‌ی زیسته‌اش آغاز می‌کند و آن را نقطه‌ای برای نگریستن به جهان پیرامونش درنظر می‌گیرد. در این کتاب هم، تجربه‌ی مادری بهانه‌ای است تا از این مسیر به کلیت پدیده‌ی مادری و مناسبات جنسیتی برسیم. چگونه از طریق این تجربه می‌توانیم به ساختارهای طبقاتی، قومیتی و جنسیتی بنگریم؟ کتاب علینقیان با هدف پاسخ به این سوال نوشته شده است. مهم‌ترین مفاهیم نظری در این باب، به‌شکلی جستارگونه و داستان‌وار در کتاب مطرح شده‌اند و مخاطبان آن فقط متخصصان حوزه‌های اجتماعی نیستند.
این اثر گرچه روایت تجربه‌ای شخصی و محدود است، اما تلاش کرده تا نشان دهد که ”مادری کردن“ تجربه‌ای است به گسترۀ تاریخ. نویسنده سعی داشته تصویری رئالیستی از زیست مادرانه ارائه دهد، تصویری زمینی از مادر به دور از اسطوره‌سازی و تقدیس گرایی‌های مرسوم و البته خارج از چهارچوب ایدیولوژی‌هایی که نقش مادری را از نگاهی عمدتا مردانه تعریف کرده‌اند. باز تعریف نقش مادری، روایت این نویسنده‌ی معاصر از مادرانگی با همه‌ی بیم‌ها و امیدهایش و پیوند آن با مسئله‌ی هویت مضامین خواندنی این کتاب هستند. خط آبی کمرنگ همچنین در صدد است گسترش‌دهندۀ شاخه‌ای از معرفت باشد که در آکادمی غرب به‌عنوان «مطالعات مادری» شناخته می‌شود.
کتاب خط آبی کمرنگ
فرهنگ جاوید
شیوا علینقیان
