کتاب راه دیگر

هیچ وقت نشده که خسته بشی؟ ناهید دست دراز می کند و سیگار را که به نیمه رسیده از لای انگشتان حمید بیرون می آورد و پکی عمیق می زند. ـ خستگی که همیشه هست. ولی ریشه اش اغلب یه جای دیگه س؛ و چون نمی دونیم بی خودی به هم گیر می دیم. این عادت ما آدماس. ـ نه همه ی آدما. من ترجیح می دم به جای گیر دادن بکنم. ـ کندن خوب نیست. ـ چرا؟ ـ مثل مردن می مونه. هم برای تو و هم برای طرف مقابل. برای اون بیشتر. چون بهش تحمیل شده. حمید می خندد: «به هرحال خودکشی همیشه بهتر از مرگه.» ناهید انگشت اشاره اش را رو به او می گیرد: «آره. چون انتخابش کردی.» و عنان خنده را رها می کند.