«غول آهنی» رمانی برای مخاطبان نوجوان و نوشته تد هیوز است. او یکی از تاثیرگذارترین شاعران انگلستان و ملکالشعرای شعر انگلستان است. تد هیوز شاعر قرن بیستم بود و چندین سال است که از دنیا رفته است. او علاوه بر فعالیت در حوزه ادبیات بزرگسال، برای کودکان و نوجوانان نیز آثاری را خلق کرده است که غول آهنی یکی از این داستانهاست؛ داستانی تخیلی، زیبا و پرمعنا. تد هیوز این داستان را در ستایش صلح و همزیستی کشورها و انسانها در کنار هم نوشته است. این رمان اولین بار در سال ۱۹۶۸ منتشر شد و منتقدان بسیاری از آن به عنوان اثری کلاسیک در ستایش صلح بر روی زمین یاد کردند. داستان دربارهی موجودی اسرارآمیز است که نردهها و سیمهای حفاظ مزارع و همهی اشیاء فلزی از جمله تراکتور و ماشینهای شخمزنی را میبلعد. این موضوع باعث گیجی و وحشت کشاورزان میشود. آنها یک شب، این غول را میبینند که بلندتر از یک خانه است و چشمهایی دارد که مثل چراغهای جلوی ماشین میدرخشند. موجودی سیریناپذیر که فلزها را میخورد. غول گرسنه باید متوقف شود اما او با بلعیدن آهن روز به روز بزرگتر میشود. سرانجام پسر نوجوان شجاعی به نام «هوگارت» این غول آهنی را به خانهای امن میبرد. هوگارت میخواهد در روزهایی که ناامنی تمام کرهی زمین را فراگرفته است و کاری از دست هیچکس برنمیآید، از او همچون قهرمانی استفاده کند که به کمک انسانها میآید. هیوز با مطالعهی عمیق اساطیر به ویژه اسطورههای کتاب مقدس اشعاری چند وجهی سروده است. او داستان علمی و تخیلی غول آهنی را نیز همچون سرودی بلند در ستایش صلح نوشته است. در انتهای این داستان، انسانها پی میبرند که به جای ساخت اسلحه و توپ و تانک و جنگیدن باید در صلح و آرامش با یکدیگر زندگی کنند. اتفاقاتی در داستان رخ میدهد که مخاطب به چنین مفهوم و نتیجهای میرسد. برخی «غول آهنی» را شاهکاری میدانند که شباهتهای زیادی با «شازده کوچولو» دارد. شاید مفاهیم و مضمونهای انسانی که در این دو کتاب به آنها پرداخته شده شبیه به هم باشند اما فضای دو داستان متفاوت است و هر کدام جذابیتهای و شخصیتهای خاص خودشان را دارند. «غول آهنی» داستانی خواندنی و پرکشش در ستایش صلح و دوستی است که جهان امروز سخت به آن محتاج است. این کتاب نه تنها برای نوجوانان بلکه برای بزرگسالان نیز جذاب است.
درباره تد هیوز
ادوارد جیمز "تد" هیوز زادهٔ ۱۷ اوت ۱۹۳۰ و درگذشتهٔ ۱۷ اکتبر ۱۹۹۸ ، شاعر انگلیسی و نویسندهٔ کودکان که از سال ۱۹۸۴ تا هنگام مرگ دارای عنوان مَلِکالشعرای بریتانیا بودهاست. وی در ردهبندی منتقدان مرتباً در ردهٔ بهترین شاعران نسل خود انتخاب میشدهاست. در سال ۲۰۰۸ مجلهٔ تایمز در فهرست پنجاهنفرهٔ خود از بهترین نویسندگان سال ۱۹۴۵ بریتانیا، وی را در رتبهٔ چهارم قرار داد.
زمانی در تاریخ بشر، تمامی آثار ادبی به نوعی فانتزی به حساب می آمدند. اما چه زمانی روایت داستان های فانتزی از ترس از ناشناخته ها فاصله گرفت و به عاملی تأثیرگذار برای بهبود زندگی انسان تبدیل شد؟