کتاب بیولوژی باور

در آن ترم برای بار چهارم، دانشجویان کلافه داشتند به یک پروفسور جدید گوش می کردند. من به طور خلاصه سوابق خودم را برای آنها توضیح دادم و انتظارات خودم را در این ترم از آنها بیان کردم. من به صراحت گفتم که اگر چه ما در یک کشور خارجی هستیم، اما قرار نیست توقع من از آنها نسبت به دانشجویانی که در اویسکانسین، داشتم کمتر باشد. آنها هم قطعا چنین چیزی نمی خواستند، زیرا برای پذیرفته شدن به عنوان پزشک رسمی باید همان امتحانات را می گذراندند و فرقی نمی کرد که در کجا به دانشگاه پزشکی رفته باشند. سپس اوراق امتحانی را از کیفم بیرون آوردم و به دانشجویان گفتم که قرار است یک آزمون ارزیابی از آنها بگیرم. نیم ترم گذشته بود و من انتظار داشتم که حداقل با نیمی از مطالب آن ترم آشنایی داشته باشند.

بالاخره، آن دوره بافت شناسی پرنشاط ترین و بهترین دوره در فعالیت آکادمیک من شد. من که می توانستم دوره را بر اساس تمایل خودم تدریس کنم سراغ یک روش جدید برای پوشش دادن تمام مطالب رفتم، رویکردی که سالهای سال در ذهنم بود. من شیفته این ایده شده بودم که سلول ها را به عنوان انسان های مینیاتوری در نظر بگیرم تا درک فیزیولوژی و رفتار آنها ساده تر شود. همین طور که به دنبال ساختار تازه ای برای تدریس می گشتم، به شدت هیجان زده بودم. ایده همپوشانی بیولوژیکی بین سلول و انسان، الهاماتی را که در دوران کودکی در مورد مسائل علمی داشتم درباره زنده کرد.