مدت ها بود ایرانی ها هیچ پیروزی مقتدرانه ای نداشتند. شرایط خاص ایران و فشار جهانی به گونه ای بود که مسئولان یک پیروزی در جنوب را مهم و حیاتی می دانستند. آقای هاشمی برای توجیه فرماندهان درباره اوضاع سیاسی گفت: «هرروز که از جنگ می گذرد، مسائل از کانال سیاسی-نظامی برای ما مشکل تر می شود و دشمن خود را آماده تر می کند. در هر کنگره و کنفرانسی که شرکت می کنیم، با ما می گویند صلح بکنید. از نظر سیاسی چقدر می توان برای صلح نکردن مقاومت نمود؟ خریدهایی در آلمان و انگلیس داریم که در داخل به آن نیازمندیم، ولی نمی دهند تا صلح کنیم و همه کارها برای این است که ما از پیروزی مطلق چشم پوشی کنیم.»
فرمانده عالی جنگ از فرماندهان جنگ یک عملیات پیروز می خواست و گفت شرایطی فراهم شده که دنیا حاضر است کنار رفتن صدام را بپذیرد. شما تنها یک عملیات بزرگ و پیروز بیاورید، من جنگ را ختم می کنم.
نخستین طرح جنگی ایران «کمان ۹۹» بود که نیروی هوایی ارتش ایران روی میز گذاشت تا جواب حمله هوایی عراق را داده باشد. سحر اول مهر هواپیماهای اف ۱۴ ایران فضای مرز هوایی ایران را از ارومیه تا جزیره خارک را پوشش می دادند، بعد هواپیماهای شکاری اف ۴ و اف ۵ پرواز می کردند و هدف هایشان را در خاک عراق به آتش می کشیدند.
صبح اول مهر ۱۵۰ جنگنده ی ایرانی در آسمان شهرهای عراق به پرواز در آمدند. بربری، دلحامد و زنجانی از خلبانانی بودند که تاسیسات نفتی اربیل، موصل و کرکوک را به آتش کشیدند. برخی هم به نیروی دریایی عراق در خلیج فارس حمله کردند و برخی به تاسیسات بغداد و بصره. خلبان ها پیروز به ایران برگشتند و مردم در خیابان ها از خلبان هایشان استقبال کردند.
سایان
جعفر شیرعلی نیا
