کتاب از ترس تنهایی;

کتاب از ترس تنهایی

Something Borrowed

کد کتاب : 30867
مترجم :
شابک : 978-6229633670
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 352
سال انتشار شمسی : 1400
سال انتشار میلادی : 2004
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 2
زودترین زمان ارسال : ---

معرفی کتاب از ترس تنهایی اثر امیلی گیفین

کتاب «از ترس تنهایی» اثری داستانی سرشار از موقعیت های بغرنج میان عشق و وجدان. میان دوست داشتن یا بی تفاوت بودن. عملا شخصیت های جوان این اثر داستانی مدام در موقعیت های پیچیده عشقی قرار می گیرند که مجبور هستند سریعا دست به انتخاب بزنند. انتخابی که می تواند برای آنها گران تمام شود و بعد از هر انتخاب هیچ راه برگشتی برای آنها باقی نگذارد.

امیلی گیفین نویسنده کتاب «از ترس تنهایی» فارغ التحصیل دانشگاه ویک فارست و دانشکده حقوق دانشگاه ویرجینیا است. وی پس از چندین سال تمرین دعاوی در یک شرکت در منهتن ، برای نوشتن تمام وقت به لندن رفت. او نویسنده هفت رمان پرفروش نیویورک تایمز است که این امر باعث شده است میان نویسندگان زن تاریخ ادبیا معاصر در جایگاه ویژه ای قرار گیرد.
این رمان فقط در مورد یک چیز است: زنی که با نامزد بهترین دوست خود رابطه برقرار می کند.

این رمان عاشقانه را می توانید با ترجمه بسیار روان «علی شاهمرادی» بخوانید. این کتاب در سال 1399 توسط نشر «سنگ سنگ» منتشر شده است.

امیلی گیفین
امیلی گیفین (زاده 20 مارس 1972) نویسنده آمریکایی است.معروف ترین آثار او Something Borrowed، Heart of the Matter و The One and Only می باشد. وی فارغ التحصیل دانشگاه Wake Forest و دانشکده حقوق دانشگاه ویرجینیا است. نویسنده پرفروش شماره 1در نیویورک تایمز از نه رمان، چیزی قرض گرفته، چیزی آبی، اثبات کودک، عاشق کسی که با او هستید، قلب مهم، جایی که ما به آن تعلق داریم، یک و تنها، اولین عشق می آید و همه ما هر زمان که می خواست. او هم اکنون به همراه همسر، سه فرزند و دو سگ در آتلانتا زندگی می کند.
دسته بندی های کتاب از ترس تنهایی
ادبیات آمریکا
داستان عاشقانه
ادبیات داستانی
ادبیات معاصر
دهه 2000 میلادی
رمان
زنان و فمنیسم
نکوداشت های کتاب از ترس تنهایی
A modern-day Jane Austen
جین آستین امروزی
Vanity Fair
A thrill to read.
هیجان انگیز برای خواندن
Washington Post Washington Post
قسمت هایی از کتاب از ترس تنهایی (لذت متن)
صدایم را پیدا می کنم و خودم را جمع می کنم تا آن جمله را به او بگویم که «دوستت دارم.» کلماتی که خیلی خیلی وقت است به زبان نیاورده ام. کلماتی که قبل از این معنایی نداشت. هیچ کدام مان نمی دانستیم قرار است این حرف ها پیش بیاید، اما من می توانم آن را در هوایی حس کنم، که دورمان را گرفته است. چیزی است که انگار وزن دارد و بیش تر از رطوبت غلیظ قابل لمس است. می توانم آن را از طریقه ی نگاه کردنش به خودم حس کنم. از طریقی که اسمم را می گوید. کلماتش شبیه کشیده شدن سوزن بر صفحه ی گرامافون است.