کتاب گابریل مارسل

کتاب «گابریل مارسل» اثر سم کین، متنی مفصل درباره زندگی و فلسفه گابریل مارسل، فیلسوف برجسته اگزیستانسیالیست فرانسوی قرن بیستم است. گابریل مارسل (۱۸۸۹-۱۹۷۳) فیلسوف، نمایشنامه‌نویس و منتقد موسیقی فرانسوی بود. او را اغلب به دلیل فعالیت‌هایش در حوزۀ اگزیستانسیالیسم می‌شناسند، اگرچه ترجیح می‌داد فلسفه خود را به عنوان «نئوسقراطی» یا «اگزیستانسیالیسم مسیحی» توصیف کند. مشخصه کارهای مارسل تمرکز آن بر شرایط انسانی، ماهیت هستی و اهمیت روابط شخصی است. فلسفه مارسل در واکنش به سرخوردگی‌ها و بحران‌های وجودی قرن بیستم، به ویژه پس از جنگ جهانی اول و دوم، ظهور کرد. افکار او تحت تأثیر تجربیاتش در این دوران پر فراز و نشیب و همچنین از تعامل او با دیگر متفکران اگزیستانسیالیست مانند ژان پل سارتر و مارتین هایدگر بود. نویسنده پس از بیان این پیش‌زمینه‌های تاریخی تأثیرگذار بر تفکر مارسل به بیان آرای او می‌پردازد. مارسل معتقد بود که جامعه مدرن از یک احساس عمیق بیماری رنج می‌برد که شامل بیگانگی، از دست دادن معنا و احساس قطع ارتباط با دیگران است. او این امر را به تفکر انتزاعی صرف، فنی و غفلت از تجربه زنده و عملی نسبت می‌داد. او برای حل این معضل ابتدا تمایزی میان بودن و داشتن قائل می‌شود. به عقیدۀ وی جامعه مدرن تاکید بیش از حدی بر مالکیت (داشتن) دارد و وجود واقعی و روابط (هستی) را نادیده می‌گیرد. این منجر به یک حالت غیرانسانی می‌شود، جایی که مردم برای آنچه که دارند ارزش گذاری می‌شوند تا آنچه هستند. در عوض مارسل بر جنبه‌های رازآلود و متعالی وجود انسان تأکید داشت. او معتقد بود که جنبه‌های خاصی از زندگی مانند عشق، ایمان و امید را نمی‌توان تنها از طریق تحلیل عقلانی به طور کامل درک کرد. در عوض، آنها نیاز به رویکرد شهودی و عملی بیشتری دارند. او همچنین بر روابط بین فردی تأکید می‌کرد. مارسل استدلال کرد که وجود اصیل انسان رابطه‌ای است و افراد از طریق ارتباط با دیگران معنا را می‌ یابند و حقیقتا تحقق پیدا می‌کنند. این در تضاد با تمرکز اگزیستانسیالیستی بر استقلال و انزوای فردی است که در آثار متفکرانی همچون سارتر دیده می‌شد. کتاب در نهایت به بیان مضامین الهی فلسفۀ مارسل پرداخته است. نویسنده نقد مارسل از اگزیستانسیالیسم سکولار و استدلال‌های او را در دفاع از رویکردی معنوی به مسائل وجودی بررسی می‌کند.