یکی از شگفتی های هنر اسلامی شیوه ای است که بوسیله ی آن در نخستین سالهای هجرت سبکی کاملا روشن، یعنی مجموعه ای کامل از نقشمایه ها، و یک روش ممتاز معماری توأم با عقیده و ایمان در هم آمیخته شد. هنرمندان اسلامی در راهی که هنرمندان رنسانس به جست و جوی کارهای نو و ناشناخته رفتند قدم نگذاشتند، بلکه به الگویی که زمان و سنت برای هنر و ذوق و شایستگی آنان جایز می شمرد همچنان وابسته ماندند و به دنبال احیا و بازگشت به سوی آن بودند و با ایجاد تنوعی توصیفی، هوشیارانه و زیرکانه روح هنر را جوان کردند. هنر اسلامی، در نگاه نخست و به چشم مردم غرب، تا اندازه ای همسان و همانند یکدیگر است، و نسبت دادن آ نها به مکانی خاص یا تاریخ گذاری آنها مشکل است، به همین دلیل هدف نویسنده در تألیف این کتاب این است که ابتدا آثار را طبق زمان و سپس بر مبنای سرزمینهای جغرافیایی معرفی کند، تا پیشرفت هایی را که طی سده های دراز رخ داده و نیز تنوعاتی را که در مناطق گوناگون به وجود آمده به تصویر در آورد. این کتاب به فصل های جداگانه تقسیم شده است تا از بیشتر کتابهایی که درباره هنر اسلامی تألیف شده قابل تشخیص باشد، زیرا اغلب کتابهای موجود درباره هنر اسلامی معمولا یا بر اساس محدود جغرافیایی یا مبنای مواد و مصالح تدوین شده است؛ اما این کتاب بر حسب منطقه ای خاص، یا موضوعی خاص مانند سفالگری، فلز کاری، نقاشی یا هر چه که بتوان آن را در فصلی جداگانه بررسی کرد، تنظیم شده است. در مورد زمان، این اثر از نخستین سالهای اسلام آغاز و در سده هفدهم به پایان می رسد.