خوش به حال من که زنده ام/
خوش به حال من که رفته ام/
خوش به حال من که می روم؛/
خوش به حال من که سال هاست/
آنچه در گذشته بوده ام/
در گذشته درگذشته است
این درخت_ این درخت باد_/
شاد شاد مثل یک شبح/
شاد شاد شاد مثل باد/
با جمیع تکه های خود/
از میان تیغه تیغه ی/
باغی از تبر گذشته است
نه زنگ در به صدا آمد/
نه من که منتظرت بودم/
تو را به یاد خود آوردم/
تو هم دعایی و دارویی/
برای دفع فراموشی/
نه خواستی نه فرستادی...
ای روزهای خوشبختی!/
آسانی پس از سختی!/
ای شادمانی! ای شادی!/
ای روزگار آبادی!/
ای روزهای آزادی!/
برگرد سوی ما، برگرد
