شخصیت پردازی های بدیع و صحنه های تند و تیز که پس از مرگ به عنوان (مصائب جنگ) شناخته شدند، از قدرتمندترین آثار فرانسیسکو گویا و یکی از شاهکارهای تمدن غرب هستند. الگوی گویا برای ادعای بصری جنگ و وحشت‌های آن، شورش اسپانیا در سال 1808 و جنگ شبه جزیره‌ای با فرانسه ناپلئونی بود. درگیری خونین و قحطی هولناک مادرید را خود گویا شاهد بوده و یا از روایات دوستان و معاصران برای او فاش شده است. از سال 1810 تا 1820، او برای جاودانه ساختن آنها در یک سری قلم کاری تلاش کرد.
خود هنرمند هرگز نتایج را ندید. حکاکی ها تا سال 1863 یعنی حدود 35 سال پس از مرگ او منتشر نشدند. در آن زمان، شور و شوق دوران ناپلئون فروکش کرده بود و مفاهیم طنز در آثار گویا کمتر توهین آمیز بود. نسخه دوور حالت دوم این نسخه اول را در اندازه اصلی خود بازتولید می کند که شامل 80 چاپ بود. سه چاپ اضافی که در نسخه 1863 نیستند نیز در اینجا گنجانده شده است، که این مجموعه را کامل‌ترین مجموعه ممکن از حکاکی‌هایی است که گویا برای این مجموعه در نظر گرفته است.
فرانسیسکو خوزه گویا یا فرانسیسکو خوسه گویا نقاش و چاپگر سبک رمانتیسیسم اسپانیایی بود. وی مهمترین هنرمند اسپانیایی اواخر قرن ۱۸ و اوایل قرن نوزدهم به حساب می‌آید و در طول زندگی طولانی خود مفسر دوران خود بوده‌است.
از فرانسیسکو گویا به عنوان آخرین بازماندگان نسل استادان کهنه‌کار اروپایی (لقبی که به نقاشان اروپایی پیش از قرن نوزدهم اطلاق می‌شد) یاد می‌شود. او از پیشگامان دوران پیش از مدرنیسم است که فلسفهٔ ذهنی و تکنیک به کار رفته در آثارش، سال‌ها بعد مورد استفادهٔ نقاشان بزرگی چون ادوار مانه و پابلو پیکاسو قرار گرفت.
وی بعد از یک تب شدید، در سال ۱۷۹۲ کر شد و این باعث درون‌گرایی و کناره‌گیری او گردید. بدنبال سکته مغزی از ناحیه راست فلج شد و از رنج در اثر ضعف بینایی و عدم دسترسی کافی به مواد نقاشی در ۱۶ آوریل ۱۸۲۸ در سن ۸۲ سالگی در گذشت.
کتاب مصائب جنگ
علمی و فرهنگی
فرانسیسکو گویا
