آندری تارکوفسکی، فیلمساز نابغه‌ی سینمای مدرن روسیه، به سینما و تصاویر ایمان داشت. تمام کارهایی که در زندگی به آن دست زد، تمام فیلم‌هایی که ساخت و چیزهایی که نوشت، از ایمان او سرچشمه گرفته بود. او در کتاب «زمان مهرشده» نیز از عشقش به سینما و زیبایی‌شناسی پدیدآمده از آن سخن می‌گوید، از فیلم‌هایش که هر کدام شعری برای توصیف جهان هستند. آندری تارکوفسکی تنها یک فیگور فیلمساز نبود؛ او به راستی یک انسان‌شناس و فیلسوف بود که می‌خواست تفکراتش را از طریق پیوند با معنویت و از طریق تصاویر و ایماژها بیان کند. اینگمار برگمان او را مهم‌ترین فیلمساز زمانه می‌دانست که به اهمیتش روز به روز افزوده می‌شود. «زمان مهرشده» در واقع مجموعه‌ای از تأملات و تفحصات بی‌پایان او در باب سینما و جنبه‌های مختلف آن است که به هنگام خواندن آن در تعمقی متافیزیکی غرق خواهید شد؛ تفکراتی که خود حاصل ماده‌های عاطفی آندری تارکوفسکی در پیوستگی با ایده‌هایش برای دستیابی به بیان سینمایی تکین است. این کتاب جست و جویی است برای طرح ایده‌ها و اندیشه‌های یک فیلمساز بزرگ که قصد آن را داشت تا دشوارترین مشکلات زمانه را در فیلم‌هایش مطرح کند، در جهانی به غایت شخصی، درونی و معنوی. آندری تارکوفسکی غایت سینما را چنین می‌پنداشت: «نور را از ظلمات، و زمین خشک را از آب‌ها جدا سازیم.» این فیلمساز بزرگ، سینما را در فاصله از نظریه و در نزدیکی هر چه تمام‌تر به حواس درونی انسان، همچون موسیقی می‌دانست. اگر قصد آشنایی با اندیشه‌ها، خاطرات و الهامات یکی از بزرگترین فیلمسازان زمان را دارید، کتاب «زمان مهرشده» دریچه‌ای گشوده به این جهان است.
کتاب زمان مهرشده
درون
آندری تارکوفسکی
افراز
