کتاب تحولات تصویری هنر ایران

اثر پیش رو کتابی است به قلم "سیامک دل زده" که در آن طی سه فصل "تحولات تصویری هنر ایران" را مورد بررسی قرار می‌دهد. طبق روال معمول در نخستین فصل کتاب، نویسنده به طرح مساله می‌پردازد و با بررسی ساختار نمادین در پرتره‌های سلطنتی، مواردی نظیر صندلی مهدعلیا، نمادهای کیانی، تالار آینه، تالار موزه، صندلی‌های دوره‌ی قاجار و آیتم‌های مهم دیگری را زیر ذره‌بین می‌برد.
وی در ادامه‌ی بررسی روند "تحولات تصویری هنر ایران"، آن را از بعد اورینتالیسم و از دوران قاجار تا پهلوی دوم مورد توجه قرار می‌دهد. "سیامک دل زاده" در این بخش با پرداختن به دیدگاه سالتیکوف و شرق آرمانی، تصاویر وی از ایران را در دو قالب شرق‌انگاری و مستندنگاری مقایسه می‌کند. این فصل همچنین نقاشی‌های فریزر و پیکتورسک، کیک ژیلبرت و کاخ داریوش، باستان‌شناسی به عنوان محل تلاقی اورینتالیسم و گفتمان ایرانشهری، مکتب کمال‌الملک، آرتور پوپ و تداوم وضعیت موزه‌ای، احیای نگارگری در تقابل هنرستان عالی و مکتب کمال‌الملک و بازتاب تصویر هدایت در نقد گفتمان موزه‌ای را مورد بررسی قرار می‌دهد.
در فصل سوم از کتاب "تحولات تصویری هنر ایران"، سی سال از هنر نوگرا موشکافی می‌شود و بافت نوین شهری، دوگانگی‌های فرهنگی در ارتباطات فضایی شهرسازی نوین، شبیه‌سازی و بومی‌سازی و گذر از بومی‌سازی به سمت نگره‌ی تزئینی از موضوعات مهم آن به حساب می‌آیند. در این فصل که آخرین فصل کتاب نیز هست، به گالری آپادانا، مکتب سقاخانه، نقاشی انتزاعی در دهه‌ی چهل، گروه آزاد نقاشان و مجسمه‌سازان و گشایش موزه هنرهای معاصر نیز پرداخته می‌شود. در انتها، سه پیوست مهم پیرامون مدرنیسم هنری، خوانش فرمالیستی و نقد پسااستعماری در ایران نیز قرار گرفته است که تکمیل‌کننده‌ی مطالب کتاب است.