به نظر می رسد پزشکان باید انسان هایی با قدرت های خارق العاده و غیرعادی باشند. آن ها نمی توانند خسته شوند، نگرانی خاصی ندارند و باید با فشار زیادی که کار به آن ها وارد می کند، بسازند. اما آیا این حقیقت دارد؟ آیا پزشکان از اینکه ناخواسته به دیگران آسیبی برسانند، نمی ترسند؟ آیا فشار کاری آن ها، کمتر از کارهای دیگر است؟ عموما در زمانی که ما مشغول صحبت و گفتگو با پزشکان هستیم در فکر نگرانی و بیماری و مشکلات خودمانیم. در حالی که می دانیم پزشک تلاشش را می کند تا سلامتی ما را به ما برگرداند. اما آیا احساس او هم در همان لحظه مانند ما است؟
کتاب من هم یک انسانم
تیمور زاده
کارولین التون
