این مجموعه دربرگیرنده 107 قطعه شعر سپید کوتاه است که طی نیمه دوم سال 88 و سال 89 سروده شده اند. نویسنده با تاکید بر به کارگیری مولفه های بومی و منطقه ای در این شعرها می گوید : سعی کرده ام برای انتقال مفهوم مدنظرم به گونه ای از مولفه های بومی استفاده کنم تا بتوانم دغدغه های اجتماعی انسان را بیان کنم. از سوی دیگر سعی داشتم زبان شعرها، زبانی روزآمد باشد. اندیشه و فضایی که در این شعرها بیان می شود زاویه دید تازه ای پیدا کرده و هویت ایرانی در این شعرها بارز است.
کتاب به یک زبان عاشق می شویم